Verbum

dúcken

1.

vt нагіна́ць, нахіля́ць

2.

(sich)

1) нагіна́цца, нахіля́цца

2) пакара́цца, скара́цца

sich únter j-s Gewált dúcken — пакары́цца чыёй-н. ула́дзе

bíegen

*

1.

vt гнуць, нагіна́ць, згіна́ць

2.vi (s) зваро́чваць, паваро́чваць (напр. за рог дома)

◊ es mag ~ óder bréchen* — што б там ні было́, чаго́ б яно́ ні каштава́ла

3.

(sich) гну́цца, згіна́цца

sich vor Láchen ~ — ку́рчыцца ад сме́ху

sich ~ und schmíegen — падла́джвацца; пакара́цца, скара́цца

klein

1.

a мале́нькі, малы́

~ von Wuchs — невысо́кага ро́сту

der ~e Fínger — мізі́нец

von ~ auf — зма́лку, з мале́нства

2.

adv

bis ins Kléinste — да дро́бязей

~ ánfangen* — пачына́ць з мало́га

ein Wort ~ schréiben* — піса́ць сло́ва з мало́й лі́тары

ein ~ wénig — тро́шкі, кры́шку

~ béigeben* — пакара́цца, скара́цца, уступа́ць

◊ ~, áber fein — ≅ малы́ залатні́к, ды дарагі́