пакара́цца гл. пакарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакара́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пакара́юся пакара́емся
2-я ас. пакара́ешся пакара́ецеся
3-я ас. пакара́ецца пакара́юцца
Прошлы час
м. пакара́ўся пакара́ліся
ж. пакара́лася
н. пакара́лася
Загадны лад
2-я ас. пакара́йся пакара́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час пакара́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакара́цца несов., возвр., страд. покоря́ться, подчиня́ться; см. пакары́цца, пакара́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пакарыцца.

2. Зал. да пакараць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакары́цца, -кару́ся, -ко́рышся, -ко́рыцца; зак.

1. каму-чаму. Падпарадкавацца чыёй-н. уладзе, волі.

Не пакорымся нахабным заваёўнікам.

2. чаму. Змірыцца з чым-н., адмовіўшыся ад супраціўлення чаму-н.

П. лёсу.

|| незак. пакара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́цца, кару́ся, ко́рышся, ко́рыцца; незак. (разм.).

Падпарадкоўвацца чыёй-н. волі, уладзе; пакарацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непако́рны, -ая, -ае.

Які не хоча пакарацца, быць падуладным каму-н.; непаслухмяны.

Непакорная натура.

|| наз. непако́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

покоря́ться

1. пакара́цца, скара́цца; см. покори́ться;

2. страд. пакара́цца; заваёўвацца; см. покоря́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поко́рствовать несов., книжн., уст. пакара́цца, скара́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́цца, каруся, корышся, корыцца; незак.

Разм. Падпарадкоўвацца чыёй‑н. сіле, уладзе; пакарацца. Зацвіталі яблыні, Белым цветам крыліся І ніколі, зяблыя, Сцюжам не парыліся. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)