падко́лваць гл. падкалоць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падкало́ць, падко́лваць

1. (прыкалоць) von únten stécken; von únten áufstecken (вопратку);

падкало́ць валасы [падо́л] die Háare [den Saum des Kléides] áufstecken;

2. (прымацаваць) ánheften vt;

падкало́ць кашто́ўныя папе́ры [характары́стыку] да спра́вы Wértpapiere [éine Beúrteilung] an die Ákte ánheften;

3. перан. разм. (сказаць што-н. з’едлівае) áufziehen* vt, an éiner empfíndlichen Stélle tréffen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шпіля́ць разм. (падколваць) an der empfíndlichen Stélle tréffen*, aufziehen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

flícken

vt ла́піць, ла́таць, цырава́ць

◊ j-m etw. am Zéuge ~ — падко́лваць каго́-н., прыдзіра́цца [чапля́цца] да каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gehässig

a

1) зло́сны, зласлі́вы, з’е́длівы

2) ненаві́сны

~e Réden führen — гавары́ць з’е́дліва, падко́лваць

gégen j-n [j-m] ~ sein — ненаві́дзець каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)