пага́рдліва прысл., пага́рдлівы hóchmütig, dünkelhaft; geríngschätzig, verächtlich, náchlässig;

пага́рдліва адно́сіцца [ста́віцца] да каго-н. j-n verächtlich behándeln; j-n über die Áchsel [Schúlter] ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

contemptuously

[kənˈtemptʃuəsli]

adv.

пага́рдліва, грэ́бліва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disdainfully

[dɪsˈdeɪnfəli]

adv.

пага́рдліва, з пага́рдай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

slightingly

[ˈslaɪtɪŋli]

adv.

зьневажа́льна, зьнява́жліва; непачці́ва; пага́рдліва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

talk down

гавары́ць пага́рдліва, з пага́рдай; прыніжа́ць, зьмянша́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

depreciate

[dɪˈpri:ʃieɪt]

v.t.

1) зьмянша́ць, зьніжа́ць (ва́ртасьць або́ цану́)

2) абясцэ́ньваць, гавары́ць пага́рдліва, без пава́гі, прымянша́ць (зна́чаньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

звысо́ку прысл. von óben heráb; geríngschätzig (пагардліва); hóchmütig (ганарыста);

ста́віцца да каго-н. звысо́ку j-n von óben heráb behándeln, j-n über die Áchsel ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spurn

[ˈspɜ:rn]

1.

v.t.

1) адмаўля́цца з пага́рдай; пага́рдліва адкіда́ць

2) піха́ць, адпі́хваць наго́ю

2.

v.i.

праці́віцца, супраціўля́цца; мо́цна пратэстава́ць

3.

n.

1) пага́рдлівая адмо́ва; пага́рдлівае ста́ўленьне

2) удар -у m., вы́сьпятак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

boy

[bɔɪ]

1.

n.

1) хлапе́ц -ца́ m., хло́пец -ца m., хло́пчык -а m.; сын -а m.

2) рабо́тнік m. (слуга́)

3) маладзён -а m. (пага́рдліва)

2.

interj., informal

(вы́крык зьдзіўле́ньня, трыво́гі)

Boy, isn’t it hot! — Ну ж і гарачыня́!

•

- good boy

- My boy!

- the boys

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fling

[flɪŋ]

1.

v.t. flung

1) кі́даць; шпурля́ць

to fling someone into jail — кі́нуць каго́ ў турму́

to fling fresh troops into a battle — кі́нуць сьве́жыя аддзе́лы ў бой

to fling a stone — шпурну́ць ка́мень

2) пазіра́ць з пага́рдай, кіда́ць пага́рдлівы по́зірк

3)

а) кі́даць аб зямлю́, валі́ць; скіда́ць

the horse flung his rider — конь скі́нуў ездака́

б) (out) брыка́ць

4) кіда́ць (цень), напаўняць, по́ўніць (па́хам, гу́камі)

The flowers fling their fragrance around — Кве́ткі напаўня́юць паве́тра па́хам

5) уклада́ць, аддава́ць

To fling all energies — аддава́ць усе́ сілы, акуну́цца з галаво́ю (у пра́цу)

2.

v.i.

1) кі́дацца, выбяга́ць, выско́кваць

She flung out of the room — Яна́ вы́бегла з пако́ю

2) пачына́ць свары́цца, ла́яцца

3.

n.

1) кідо́к -ка́ m., по́швырак -ка m.

2) гуля́ньне n., прые́мнае ба́ўленьне ча́су

to have one’s fling — нагуля́цца, прые́мна паба́віцца

to have a fling with someone — мець рама́н з кім

3) зьнява́жлівая заўва́га; крыты́чныя напа́дкі

to have a fling at —

а) паспрабава́ць рабі́ць

б) пага́рдліва або́ зьнява́жліва выка́звацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)