неадлу́чна прысл., неадлу́чны

1. (які заўсёды знаходзіцца пры кім-н., чым-н.) únzertrennlich, stets ánwesend;

2. (пры якім пастаянна прысутнічаюць дзе-н.) ständig, únunterbrochen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)