неадлу́чны, -ая, -ае.

1. Які пастаянна знаходзіцца пры кім-, чым-н.

Н. спадарожнік.

2. Такі, у час якога нікуды не адлучаюцца.

Неадлучнае дзяжурства.

|| наз. неадлу́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неадлу́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неадлу́чны неадлу́чная неадлу́чнае неадлу́чныя
Р. неадлу́чнага неадлу́чнай
неадлу́чнае		 неадлу́чнага неадлу́чных
Д. неадлу́чнаму неадлу́чнай неадлу́чнаму неадлу́чным
В. неадлу́чны (неадуш.)
неадлу́чнага (адуш.)		 неадлу́чную неадлу́чнае неадлу́чныя (неадуш.)
неадлу́чных (адуш.)
Т. неадлу́чным неадлу́чнай
неадлу́чнаю		 неадлу́чным неадлу́чнымі
М. неадлу́чным неадлу́чнай неадлу́чным неадлу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадлу́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неадлу́чны неадлу́чная неадлу́чнае неадлу́чныя
Р. неадлу́чнага неадлу́чнай
неадлу́чнае		 неадлу́чнага неадлу́чных
Д. неадлу́чнаму неадлу́чнай неадлу́чнаму неадлу́чным
В. неадлу́чны (неадуш.)
неадлу́чнага (адуш.)		 неадлу́чную неадлу́чнае неадлу́чныя (неадуш.)
неадлу́чных (адуш.)
Т. неадлу́чным неадлу́чнай
неадлу́чнаю		 неадлу́чным неадлу́чнымі
М. неадлу́чным неадлу́чнай неадлу́чным неадлу́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадлу́чны неотлу́чный, безотлу́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неадлу́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які заўсёды знаходзіцца пры кім‑, чым‑н. Неадлучны спадарожнік.

2. Такі, пры якім не адлучаюцца, пастаянна прысутнічаюць дзе‑н. Неадлучнае дзяжурства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безотлу́чный неадлу́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неотлу́чный неадлу́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безвы́ездный бязвы́езны; (неотлучный) неадлу́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бікла́га, ‑і, ДМ ‑лазе, ж.

Невялікая драўляная ці металічная пасудзіна для вады. Неадлучны спадарожнік касца — круглая дубовая біклага. Жычка. Хтосьці прынёс на сенажаць біклагу вельмі добрага хлебнага квасу. Чорны. // Невялікая металічная пасудзіна, якая з’яўляецца прадметам салдацкай амуніцыі. Адкуль трапіла салдацкая біклага сюды, на возера? Гамолка. На поясе ў.. [Міколы] віселі біклага і кінжал. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)