Verbum

накало́ць

1. (раскалоць) (in gróßen Méngen, viel) (zer)hácken vt, (zer)spálten vt;

2. (параніць) stéchen* vt;

накало́ць па́лец sich in den Fínger stéchen*;

3. (забіць – пра жывёл) ábstechen* vt, schláchten vt;

4. (паверхню ў многіх месцах) ánstechen*;

накало́ць матылька́ на шпі́льку éinen Schmétterling áufspießen [auf éine Nádel spíeßen]

нако́лваць гл. накалоць