наказа́ць

1. (даручыць сказаць) áusrichten lássen*;

ён прасі́ў наказа́ць, што пры́йдзе за́ўтра er ließ áusrichten, er komme mórgen;

2. (даць наказ, распараджэнне) éinen Áuftrag gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Zéitliche

das ~ ségnen — эўф. наказа́ць до́ўга жыць

den Weg des ~n géhen* — эўф. паме́рці, скана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)