назначэ́нне н. разм.

1. (вызначэнне) Bestímmung -, -en, Féstsetzung f -, -en;

назначэ́нне тэ́рміну die Féstsetzung des Termíns;

назначэ́нне вы́бараў die Áusschreibung [die Ánsetzung] der Wáhlen;

2. (на пасаду) Ernénnung f -, -en, Bestímmung f -, -en, Nominíerung f -, -en; Berúfung f -;

3. (прадпісанне доктара) Vórschrift -, -en, Verórdnung f -, -en;

4. (мэта прызначэння) Bestímmung f -, -en, Zweck m -(e)s, -e; гл. прызначэнне

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

éhrenvoll

a пачэ́сны, гана́ровы; пахва́льны

~e Berúfung — пачэ́снае назначэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Installatión

f -, -en

1) назначэ́нне на паса́ду

2) тэх. устано́ўка, манта́ж, абсталява́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verórdnung

f -, -en пастано́ва, прадпіса́нне, зага́д

éine ~ verábschieden — прыня́ць [зацве́рдзіць] пастано́ву

2) мед. рэцэ́пт, назначэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bestéllung

f -, -en

1) даручэ́нне; зака́з

auf ~ — на зака́з

éine ~ máchen — зрабі́ць зака́з

2) даста́ўка, разно́ска (пісьмаў)

3) урабле́нне (зямлі)

4) назначэ́нне (zu D – кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)