Verbum

надаку́чыць

1. (апрыкраць) zuwíder wérden; wíderlich [ékelig] wérden;

2. (назаляць, дапякаць) belästigen vt (чым-н. mit D); j-m auf die Nérven géhen*; j-m in den Óhren líegen* (просьбамі і г. д.)

надаку́чваць гл. надакучыць

надаяда́ць разм. гл. надакучыць

рэ́дзька ж. бат. Réttich m -(e)s, -e;

◊

надаку́чыць як го́ркая рэ́дзька разм. j-m zum Hals heráushängen*

аду́рваць, адуры́ць (надакучыць каму-н.) belästigen vt (чым-н. mit D); lästig fállen* (каго-н. D); j-m in den Óhren líegen*

аго́ркнуць

1. (пра смак) bítter sein [wérden];

2. перан. (надакучыць, абрыдзець) ǘberdrüssig wérden;

мне гэ́та аго́ркла ich bin der Sáche ǘberdrüssig; ich habe es satt [über]; ich habe die Náse voll davón (разм.)

прыгле́дзецца

1. (угледзецца) áusspähen vt; spähen vt (да чаго-н. nach D); genáu hínschauen, éingehend betráchten; fixíeren);

2. (прывыкнуць) sich zuréchtfinden* аддз. (да чаго-н. in D), sich ori¦entíeren (да абставін);

3. (прывыкнуць) sich an éinen Ánblick gewöhnen, das Áuge an etw. (A) gewöhnen;

4. (надакучыць) éines Ánblicks ǘberdrüssig wérden, éinen Ánblick satt háben