навалі́ць

1. áufhäufen vt; áuftürmen vt (нагрувасціць); zusámmenwerfen* vt (накідаць);

2. (абцяжарваць, турбаваць) áufbürden vt, áufladen* vt (на каго-н D);

навалі́ла шмат сне́гу es ist viel Schnee gefállen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

навярну́ць

1. (пакрыць) bedécken vt, zúdecken vt;

2. гл наваліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

breit

a шыро́кі; разле́глы

zwei Méter ~ — шырынёй два ме́тры

◊ er hat éinen ~en Búckel — разм. на яго́ мо́жна навалі́ць усё, што хо́чаш

sich ~ máchen — рассе́сціся; развалі́цца; (ёмка) уладкава́цца; разм. задзіра́ць нос уго́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)