лічы́цца

1. (з кім-н., чым-н.) berücksichtigen vt; Rücksicht néhmen* (з кім-н. auf A); in Betrácht zíehen*;

не лічы́цца ні з чым auf nichts Rücksicht néhmen*;

з ім тут лі́чацца разм. er stellt hier étwas dar;

2. (успрымацца як-н.) gélten* vi (als N, für A);

ён лі́чыцца найле́пшым наста́ўнікам er gilt als der béste Léhrer;

лі́чыцца, што… es wird ángenommen, dass…, man glaubt, dass…;

гэ́та не лі́чыцца das gilt nicht; das zählt nicht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

take into account

лічы́цца з кім-чым, браць пад ува́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

licentious

[laɪˈsenʃəs]

adj.

1) распу́шчаны, разбэ́шчаны, немара́льны

2) які́ ня лі́чыцца з пра́віламі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disoblige

[,dɪsəˈblaɪdʒ]

v.t.

1) адмо́віцца зрабі́ць паслу́гу; не лічы́цца з жада́ньнем

2) прычыня́ць невыго́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

take account of

а) браць пад ува́гу што, лічы́цца з чым

б) заўважа́ць; улі́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fly in the face of

я́ўна не паслу́хацца каго́, не падпара́дкавацца каму́; не лічы́цца з кім-чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sneeze at

informal

чхаць на каго́ (ста́віцца з пага́рдай або́ непава́гай)

He is not to be sneezed at — Зь ім не́льга не лічы́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mítrechnen

vi уключа́ць (у лік), прылі- ча́ць

das réchnet nicht mit! — гэ́та не ў лік!, гэ́та не лі́чыцца!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

respektíeren

vt

1) паважа́ць (каго-н.)

2) выко́нваць (рашэнні); прытры́млівацца (чаго-н.);

éinen Beschlúss ~ лічы́цца з рашэ́ннем, выко́нваць рашэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zählen

1.

vt

1) лічы́ць

2) налі́чваць

die Stadt zählt éine Millión Éinwohner — го́рад налі́чвае мільён жыхаро́ў

3) (zu D) лічы́ць (каго-н. кім-н., што-н. чым-н.); прылі́чваць, адно́сіць (каго-н. да каго-н., што-н да чаго-н.)

2.

vi

1) лічы́ць

von eins bis húndert ~ — лічы́ць ад аднаго́ да ста

2) лічы́цца, ісці́ ў лік

das zählt nicht — гэ́та не лі́чыцца

3) (zu D, unter A) лічы́цца (кім-н., чым-н.)

er zählt zu den bésten Schülern — ён лі́чыцца адны́м з ле́пшых ву́чняў

4) (auf A) разлі́чваць (на каго-н., на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)