куры́цца

1. sich ráuchen;

тыту́нь ке́пска ку́рыцца der Tábak raucht sich schlecht;

2. (пра туман, дым) ráuchen vi, dámpfen vi;

3. залежн. стан (пра перагонку) gebránnt [geschwélt] wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dámpfen

1.

vi выпуска́ць па́ру; дымі́ць

die Nébel ~ — падыма́ецца тума́н

der Vulkán dampft — вулка́н ку́рыцца

2.

vt дымі́ць (люлькай, цыгарэтай)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ráuchen

1. vt куры́ць, палі́ць (цыгарэту)

2. vi дымі́цца, куры́цца, курады́міць

◊ er árbeitete bis ihm der Kopf ráuchte ён працава́ў да ачмурэ́ння;

er árbeitet, dass es nur so raucht разм. ён працу́е ва-ўср;

héute raucht's разм. сёння па́хне сма́жаным (здабычай)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

smoke

[smoʊk]

1.

n.

1) дым -у m.

2) куро́дым, курады́м -у m., густы́ е́дкі дым

blackened with smoke — закурэ́лы, закуро́дымлены, зады́млены

3) пераку́р -у m., курэ́ньне n.

to have a smoke — закуры́ць

4) ку́рыва n.

5) Figur. засло́на f.

2.

v.i.

1) дыме́ць; дымі́цца; куры́цца

The furnace smokes — Печ дымі́ць

2) куры́ць, заку́рваць (цыгарэ́ту, лю́льку)

3) курэ́ць, пакрыва́цца са́жай, задымля́цца

3.

v.t.

1) вэ́ндзіць, дымі́ць (мя́са, ры́бу, кумпякі́)

2) зады́мліваць

•

- go up in smoke

- smoke out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)