Verbum

змясці́ць

1. (умясціць) fássen vt, áufnehmen* vt;

2. (пасяліць) únterbringen* vt, éinquartieren vt;

3. (надрукаваць) veröffentlichen vt, publizíeren vt;

4. разм. (звольніць) entlássen* vt

змяшча́ць

1. гл. змясціць;

2. (утрымліваць, заключаць у сабе) enthálten* vt

уста́віць (змясціць унутр, у сярэдзіну чаго-н. паставіць) éinsetzen vt; éinstecken vt;

уста́віць во́кны Fénster éinsetzen;

уста́віць шы́бу éine Schéibe éinsetzen;

уста́віць карці́ну ў ра́му ein Bild ráhmen;

уста́віць зу́бы Zähne éinsetzen;

уста́віць сло́ўца ein Wort (in die Unterháltung) éinflechten [éinfließen] lássen*;

◊

уста́віць каму-н. мазгі́ j-m den Kopf zuréchtrücken [wáschen*]

устанаві́ць кніжн.

1. (змясціць) гл. усталяваць 1.;

2. (наладзіць) hérstellen vt;

устанаві́ць су́вязь éine Verbíndung hérstellen; вайск. тс. die Verbíndung áufnehmen*;

устанаві́ць канта́кт з кім-н. mit j-m Kontákt [Verbíndung] áufnehmen*;

3. (увесці, вызначыць) féstsetzen аддз. vt, féstlegen vt; bestímmen vt; éinführen vt;

устанаві́ць час (die) Zeit bestímmen [féstlegen];

устанаві́ць цану́ den Preis féstsetzen;

4. юрыд., тс. перан. (выявіць, канстатаваць) féststellen аддз. vt, konstatíeren vt;

устанаві́ць факт éine Tátsache féststellen