згубі́цца verlren ghen* vi (s); sich verlufen* (пра сабаку і пад.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стра́ціцца (згубіцца) verlren ghen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

abhnden

~ kmmen* — прапада́ць; згубі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hpsgehen

* аддз. vi (s)

1) разм. згубі́цца

2) груб. загі́нуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

загубі́цца

1. (знікнуць, прапасці) sich verleren*; verschwnden* vi (s);

2. разм. (згубіцца) verlren ghen*; abhnden kmmen*, flöten ghen* (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Verstß

m -es, -stöße парушэ́нне (gegen A – чаго-н.); про́мах, дрэ́нны ўчы́нак

in ~ gerten*згубі́цца, прапа́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gedränge

n -s таўхані́на, тлум, нато́ўп

sich im ~ verleren*згубі́цца ў нато́ўпе

◊ ins ~ kmmen* [gerten*] — папа́сці ў бяду́ [у ця́жкае стано́вішча]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lose

[lu:z]

1.

v., lost, losing, v.t.

1) губля́ць

He lost his book — Ён згубі́ў сваю́ кні́гу

2) тра́ціць, стра́чваць

to lose patience — стра́ціць цярплі́васьць

to lose one’s head — здурэ́ць

3) прайграва́ць (гро́шы, закла́д)

4) марнава́ць (час, наго́ду)

2.

v.i.

губля́цца, стра́чвацца

to get lost — згубі́цца

The ship and its crew were lost — Карабе́ль і яго́ная кама́нда згубі́ліся або́ былі́ стра́чаныя

- lose oneself

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прапа́сці

1. (згубіцца) verlren ghen*, abhnden kmmen*, wgkommen* vi (s);

2. (знікнуць) verghen* vi (s), verschwnden* vi (s), fort sein;

прапа́сці без ве́сткі verschllen sein;

3. (загінуць) zu Grnde [zugrnde] ghen*, mkommen* vi (s), kapttgehen* аддз. vi (s); ftsch [hin] sein (разм.);

прападзі́ ты про́падам! разм. hoľs der Kckuck!, hol der Hnker die ganze Sche!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verleren*

1.

1) стра́ціць, згубі́ць; пазба́віцца (чаго-н.)

die Nrven ~ — гарачы́цца, нервава́цца

den Kopf ~ — губля́ць галаву́

sich selbst ~ — тра́ціць ве́ру ў само́га сябе́

wir hben nichts zu ~ — нам няма́ чаго́ губля́ць [тра́ціць]

was hast du hier verlren? — што табе́ тут патрэ́бна?

2) прайгра́ць, пацярпе́ць стра́ты

mit 2 zu 3 ~ — спарт. прайгра́ць з лікам 2:3

am Geschäft ~ — прайгра́ць у здзе́лцы

2.

(sich)

1) губля́цца, згубі́цца

der Gerch verlert sich — пах прапада́е

die Klänge verlren sich — гу́кі змо́ўклі

2) забы́цца

in Gednken verlren — заду́маўшыся

sich in Entzücken [Bewnderung] ~ — захапля́цца, дзіві́цца

sich in Träumen ~ — аддава́цца ма́рам, паглыбля́цца ў ма́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)