згубі́цца гл. губляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згубі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. згублю́ся згу́бімся
2-я ас. згу́бішся згу́біцеся
3-я ас. згу́біцца згу́бяцца
Прошлы час
м. згубі́ўся згубі́ліся
ж. згубі́лася
н. згубі́лася
Загадны лад
2-я ас. згубі́ся згубі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час згубі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згубі́цца сов. потеря́ться, утеря́ться; (неизвестно где) затеря́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згубі́цца, згублюся, згубішся, згубіцца; зак.

1. Зак. да губляцца (у 1 знач.).

2. Зак. да губіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. Прападаць, знікаць.

Дробныя рэчы часта губляюцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Рабіцца непрыметным, нябачным.

Сцежка гублялася ў бярэзніку.

3. перан. Траціць самавалоданне, хвалявацца.

Ён не губляўся ні пры якіх абставінах.

|| зак. згубі́цца, згублю́ся, згу́бішся, згу́біцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утеря́ться згубі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утра́титься стра́ціцца; згубі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагубля́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -я́ецца; -я́емся, -я́ецеся, -я́юцца; зак.

Згубіцца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Цацкі пагубляліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затеря́ться разг.

1. згубі́цца; (заброситься — ещё) закі́нуцца;

2. (оказаться незаметным среди кого-, чего-л.) згубі́цца; схава́цца;

затеря́ться в толпе́ згубі́цца (схава́цца) у нато́ўпе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазакіда́цца, ‑аецца; зак.

Закінуцца, згубіцца — пра ўсё, многае. Начынне пазакідалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)