застыва́ць, засты́гнуць, засты́ць

1. (загусцець) fest wérden, gerínnen* vi (s);

2. разм. erstárren vi (s), erkálten vi (s), fríeren* (s);

у мяне́ засты́лі но́гі ich habe éiskalte [fróstklamme] Füße;

ён засты́ў ад жа́ху er stand wie verstéinert vor Entsétzen;

у мяне́ кроў засты́ла ў жы́лах das Blut stóckte [erstárrte] mir in den Ádern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verklámmen

vi (s) (а)дубе́ць, (а)карчане́ць, засты́ць, скарчане́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verhárren

vi (s, h) (bei D) застава́цца (пры сваёй думцы)

2) (auf D) насто́йваць (на сваёй думцы)

in éiner Stéllung ~ — засты́ць у адно́й по́зе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заме́рці

1. (спыніцца) stíllstehen* аддз. vi (s), stócken vi; erstérben* vi (s); stéhen bléiben*;

рух замёр der Verkéhr stóckte [kam zum Erlíegen];

2. (застыць на месцы) erstárren vi (s), starr sein;

заме́рці ад жа́ху vor Schreck erstárren [starr sein];

3. (пра гукі) erstérben* vi (s), verhállen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)