жыццё ў го́радзе ~ты́ла — жизнь в го́роде засты́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засты́ць, ‑стыну, ‑стынеш, ‑стыне; зак.
1. Загусцець, стаць цвёрдым пры ахалоджванні (пра рэчывы). Лой застыў. Смала застыла.
2.Разм. Падмерзнуць, прымерзнуць; пакрыцца лёдам (пра ваду). Тут рачулка зусім не замерзла, толькі, .. запарушаная снегам, застыла.Сачанка.
3.Разм. Моцна змерзнуць, закарчанець. Застыць на марозе. Рукі застылі.// Прастудзіцца. Застыць у дарозе.
4. Астыць, ахаладзець (пра труп).
5. Стаць нерухомым; замерці (звычайна ў якой‑н. позе, у якім‑н. становішчы). Сустрэча была такая нечаканая, што Марылька аж скаланулася і нерухома застыла на месцы.Чарнышэвіч.Маці як несла патэльню на стол, так і застыла з ёю на паўдарозе.Шамякін.// Астацца нерухомым, нязменным (пра выраз твару). Таямнічая ўсмешка з хітрынкай застыла на яго твары.Пестрак.А на твары як застыла, так і не раставала зацятасць і злосць.Адамчык.//перан. Спыніцца ў сваім развіцці. Ведалі і тое, што хлопец не застыў у сваім развіцці, ён працягвае завочна вучыцца ў педінстытуце.Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застыва́ць, засты́гнуць, засты́ць
1. (загусцець) fest wérden, gerínnen*vi (s);
2.разм. erstárren vi (s), erkálten vi (s), fríeren* (s);
у мяне́ засты́лі но́гі ich habe éiskalte [fróstklamme] Füße;
ён засты́ў ад жа́ху er stand wie verstéinert vor Entsétzen;
у мяне́ кроў засты́ла ў жы́лах das Blut stóckte [erstárrte] mir in den Ádern
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)