закі́даць

1. bewérfen* vt;

2. (засыпаць) überschǘtten vt, überhä́ufen vt;

закі́даць каго-н падару́нкамі j-n mit Geschénken überschǘtten [überhä́ufen];

закі́даць каго-н пыта́ннямі j-n mit Frágen bestürmen;

◊

закі́даць гра́ззю mit Schmutz bewérfen*; in den Kot zérren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закіда́ць

1. wérfen* vt;

2. (пакласці не на тое месца) verlégen vt;

3. (пакінуць без увагі) vernáchlässigen vt;

ён закі́нуў сваю́ вучо́бу er hat sein Stúdium vernáchlässigt;

4. разм. (даставіць куды-н.) (hín)scháffen vt; éinschleusen vt (заслаць);

5. разм. (рабіць каму-н папрок за што-н.) j-m etw. (A) zum Vórwurf máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

round (up)on

накі́нуцца, паўста́ць су́праць, закі́даць папро́камі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fill up

ца́лкам запо́ўніць, напо́ўніць, засы́паць, закі́даць (пяско́м я́му, бак бэнзы́нам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

besiege

[bɪˈsi:dʒ]

v.t.

1) Milit. абло́жваць, аса́джваць

2) абкружа́ць, абступа́ць

3) закіда́ць пыта́ньнямі, про́сьбамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hint

[hɪnt]

1.

n.

намі́нак -ку, намёк -у m., намі́нка f.

2.

v.t.

рабі́ць намі́нак, закіда́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pitchfork

[ˈpɪtʃfɔrk]

1.

n.

ві́лы, ві́лкі pl. only (для се́на, сало́мы)

2.

v.

закіда́ць (се́на, сало́му) ві́ламі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hurl

[hɜ:rl]

1.

v.t.

1) шпурля́ць; закіда́ць (ву́ду)

2) кіда́ць (зло́сныя сло́вы, за́кіды)

3) скіда́ць

2.

n.

мо́цны кідо́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

überschütten

I ǘberschütten

vt

1) перасыпа́ць

2) разм. разліва́ць (ваду)

II überschǘtten

vt

1) засыпа́ць, закіда́ць, закі́дваць

2) (mit D – чым-н.) абсыпа́ць; асыпа́ць (тс. перан.)

j-n mit Vórwürfen ~ — асыпа́ць каго́-н. папро́камі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

assail

[əˈseɪəl]

v.t.

1) напада́ць, атакава́ць

to assail a fortress — напа́сьці на крэ́пасьць

2) апано́ўвць, ахапля́ць

I was assailed with doubts — Мяне́ апанава́лі сумне́вы

3) рэ́зка крытыкава́ць; закіда́ць

I was assailed with questions — Мяне́ закі́далі пыта́ньнямі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)