завало́даць, завало́дваць (заўладаць) in Besítz néhmen*; sich bemächtigen (чым-н. G), an sich réißen*; áneignen vt;

завало́даць ува́гай die Áufmerksamkeit auf sich lénken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

seize (up)on

а) схапі́ць што

б) завало́даць чы́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hábhaft

éiner Sáche ~ wérden — завало́даць чым-н.

des Verbréchers ~ wérden — схапі́ць злачы́нца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прысво́йваць

1. (імя, правы каму-н., чаму-н.) verléihen* vt, zú¦erkennen* vt;

2. (завалодаць) sich (D) áneignen, an sich néhmen*; in Besítz néhmen*; Besitz ergréifen* (што-н. von D); an sich bríngen*; eínsacken vt; sich (D) ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ пра́ва sich (D) ein Recht néhmen* [áneignen]; sich (D) ein Recht ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ імя sich (D) den Námen gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)