дзіві́цца
1. (здзіўляцца) sich wúndern (чаму-н. über A); stáunen vi (чаму-н. über A);
2. разм. (глядзець з цікавасцю) bewúndern vt, bestáunen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
bestáunen
vt глядзе́ць са здзіўле́ннем, дзіві́цца (з каго-н., з чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
erstáunen
vi (s) (über A) здзіўля́цца (чаму-н.), дзіві́цца (з чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
а́хкаць, а́хнуць разм.
1. (усклікнуць) ach rúfen*;
2. (дзівіцца) stáunen vi, sich wúndern;
3. (выбухнуць) dónnern vi, kráchen vi;
4. (моцна выцяць) éinen Hieb [Stoß, Schlag] versétzen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
stáunen
vi (über A) дзіві́цца, здзіўля́цца (чаму-н.)
da stáunst du? — ты гэ́тага не чака́ў?
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
marvel
[ˈmɑ:rvəl]
1.
n.
дзі́ва n., цудо́ўная, дзіўна́я, дзіво́сная рэч; цу́д -у m.
2.
v.i.
1) зьдзіўля́цца, дзіві́цца
2) ціка́віцца
I marvel who he may be — Мяне́ ціка́віць, хто ён
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wúndern
1.
vt здзіўля́ць
es wúndert mich, mich wúndert — мяне́ здзіўлце…
2.
(sich)
(über A) здзіўля́цца, дзіві́цца (чаму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wonder
[ˈwʌndər]
1.
n.
1) дзі́ва n., цу́д -у m.
2) зьдзіўле́ньне n.
2.
v.i.
1) дзіві́цца, дзі́ву дава́цца
I wonder who it was — Ціка́ва, хто гэ́та быў
I wonder what happened — Ціка́ва, што ста́лася
2) зьдзіўля́цца
I shouldn’t wonder if he wins the prize — Я не зьдзіўлю́ся, калі б ён вы́йграў
•
- do wonders
- for a wonder
- no wonder
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stützen
1.
vt
1) падпіра́ць
2) падтры́мліваць
2.
(sich)
(auf A)
1) абапіра́цца (на што-н.)
2) вайск. базі́равацца
3) грунтава́цца (на чым-н.)
woráuf ~ Sie sich dabéi? — які́я ў Вас на гэ́та падста́вы?
3.
vi дзіві́цца, здзіўля́цца; бянтэ́жыцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verlíeren*
1.
1) стра́ціць, згубі́ць; пазба́віцца (чаго-н.)
die Nérven ~ — гарачы́цца, нервава́цца
den Kopf ~ — губля́ць галаву́
sich selbst ~ — тра́ціць ве́ру ў само́га сябе́
wir háben nichts zu ~ — нам няма́ чаго́ губля́ць [тра́ціць]
was hast du hier verlóren? — што табе́ тут патрэ́бна?
2) прайгра́ць, пацярпе́ць стра́ты
mit 2 zu 3 ~ — спарт. прайгра́ць з лікам 2:3
am Geschäft ~ — прайгра́ць у здзе́лцы
2.
(sich)
1) губля́цца, згубі́цца
der Gerúch verlíert sich — пах прапада́е
die Klänge verlóren sich — гу́кі змо́ўклі
2) забы́цца
in Gedánken verlóren — заду́маўшыся
sich in Entzücken [Bewúnderung] ~ — захапля́цца, дзіві́цца
sich in Träumen ~ — аддава́цца ма́рам, паглыбля́цца ў ма́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)