даве́р м., даве́р’е н. Vertráuen n -s (auf A, in A, zu D – да каго-н.), Zútrauen n -s (zu D – да каго-н.);
вы́казаць даве́р sein Vertráuen áussprechen*;
карыста́цца даве́рам Vertráuen geníeßen*;
пазбаўля́ць каго-н даве́ру j-m das Vertráuen entzíehen*;
выка́зваць каму-н даве́р j-m Vertráuen entgégenbringen* [schénken];
стра́ціць даве́р (das) Vertráuen éinbüßen, in Mísskredit kómmen*;
я стра́ціў уся́кі даве́р да яго́ ich habe álles Zútrauen zu ihm verloren;
во́тум даве́ру Vertráuensvotum [-vo-] n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
éinstehlen
* (sich) ~ пракрада́цца
in j-s Vertráuen ~ — уце́рціся ў даве́р’е (да каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éinschleichen
* vi (s) i (sich) прала́зіць, пракра́двацца
sich in j-s Vertráuen ~ — уце́рціся да каго́-н. у даве́р’е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
entgégenbringen
* vt (D) ста́віцца, адно́сіцца (да каго-н. з якім-н. пачуццём)
j-m Vertráuen ~ — ака́зваць каму́-н. даве́р’е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Gláuben
m -s, -
1) ве́ра, даве́р’е, даве́р
j-m ~ schénken — ве́рыць, давяра́ць каму́-н.
auf Treu und ~ — сумле́нна
für séinen ~ éinstehen* — пастая́ць за свае́ перакана́нні
~ fínden* — набы́ць даве́р
den ~ an etw. (A) verlíeren* — стра́ціць ве́ру ў што-н.
etw. aus gútem ~ tun* — рабі́ць што-н., кіру́ючыся найле́пшым наме́рам
sich um állen ~ bríngen* — стра́ціць уся́кае даве́р’е, дыскрэдытава́ць сябе́
2) ве́ра, ве́раванне
der chrístliche ~ — хрысціцнская ве́ра [рэлі́гія]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schénken
I
vt
1) (па)дары́ць; дарава́ць (жыццё, свабоду)
etw. geschénkt bekómmen* — атрыма́ць што-н. у падару́нак
das würde ich nicht geschénkt néhmen — я гэ́тага і да́рма не вазьму́
j-m Vertráuen ~ — мець [адчува́ць] даве́р’е да каго́-н.
j-m., etw. (D) Beáchtung ~ — аддава́ць [удзяля́ць] ува́гу каму́-н., чаму́-н.
II
vt наліва́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
schléichen
*
1.
vi
1) падкрада́цца, кра́сціся
er kommt geschlíchen — ён (цішко́м) падкра́дваецца; ён ледзь паўзе́ [ідзе́ сюдд]
2) паўзці́
wie éine Schnécke ~ — паўзці́ як чарапа́ха
2.
(sich)
1) прабіра́цца, пракрада́цца
er hat sich aus dem Zímmer geschlíchen — ён (тайко́м) вы́шмыгнуў з пако́я
sich in j-s Vertráuen ~ — уце́рціся ў даве́р’е [убі́цца ў ла́ску] да каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)