Verbum

Wípfel

m -s, - вершалі́на (дрэва)

Schopf

m -(e)s, Schöpfe

1) віхо́р, чуб

2) маку́шка галавы́

3) вершалі́на (дрэва)

◊ die Gelégenheit [das Glück] beim ~(e) fássen [néhmen*] — не прапусці́ць шча́сця [вы́падку]

Zopf

m -(e)s, -Zöpfe

1) каса́ (валасы)

das Háar zu éinem ~ fléchten — заплята́ць валасы́ ў касу́

2) верхаві́на, вершалі́на (дрэва)

j-m auf den ~ spúcken — абла́яць каго́-н.

◊ álter ~ — перажы́так даўніны́

Spítze

I

f -, -n вастрыё; ко́нчык; шпіль

2) вяршы́ня (гары); вершалі́на (дрэва)

3) но́сік (чаравіка)

4) галава́ (калоны)

5)

die ~n der Geséllschaft — вяршкі́ грама́дства

an der ~ des Staátes stéhen* — стая́ць на чале́ дзяржа́вы

j-n an die ~ stéllen — паста́віць каго́-н. на чале́

an die ~ séiner Bemühungen stéllen — імкну́цца зрабі́ць што-н. у пе́ршую чаргу́

die ~ der Produktión hálten* — трыма́ць рэко́ры́ па вытво́рчасці чаго́-н.

6)

j-m die ~ bíeten* — дава́ць адпо́р, ака́зваць супраціўле́нне каму́-н.

éiner Sáche (D) die ~ ábbrechen* — абясшко́дзіць што-н., пазба́віць спра́ву вастрыні́

auf die ~ tréiben* — даве́сці што-н. да кра́йнасці

éine Sáche auf die ~ stéllen — паста́віць што-н. дагары́ нага́мі

7)

fréie ~n — с.-г. звышпла́навыя праду́кты, лі́шкі

II

f -, -n кару́нкі

~n klöppeln — пле́сці [вяза́ць] кару́нкі