Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вершалі́на, ‑ы, ж.
Самая верхняя частка дрэва, гары; макаўка. Чуўся роўны шум хваёвых вершалін.Чорны.На дубе са зламанай вершалінай, у вялізным гняздзе, вучыліся лятаць бусляняты.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вершалі́наж.гл. верхавіна
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вершалі́на ’вяршаліна дрэва’ (жыт., Мат. Гом.), парыц. ’верхняя частка дрэва з суччам’ (Некр.); ’барана, від сахі’ (Сержп.). Літар.вярша́ліна (БРС). На бел. тэрыторыі пад уплывам балтыйскага кораня ‑х‑ перайшло ў ‑ш‑; параўн. літ.viršẽlis ’верхавіна, века, вокладка’ (< *vĭršala‑). У зах.-слав. мовах vrьxolъ, якое Трубачоў (Проспект, 89–90) адносіць да прасл. дыялектызмаў. Старажытнасць слова пацвярджаецца балг.връшле́ ’верхняя частка расліны’. Суф. ‑іна ў бел.вершаліна надае значэнне адзінкавасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
treetop[ˈtri:tɒp]n.вершалі́на дрэ́ва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ма́кавіна, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.
1. Адно сцябло маку.
2. Адна галоўка маку.
3. Адно зярнятка маку.
4.Вершаліна дрэва.
М. сасны.
|| памянш.ма́кавінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Та́нка ’вершаліна дрэва’ (Сл. ПЗБ). Магчыма, да тонкі, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Wípfel
m -s, - вершалі́на (дрэва)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вярша́ліна, ‑ы, ж.
Тое, што і вершаліна. Здавалася нават, што зоры на небе На гонкіх вяршалінах бору растуць.Броўка.Клён сваёй вяршалінай зялёнай Да акна майго не дастае.Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярша́ліна ’верхняя частка дрэва з суччам’ (Некр., БРС, КТС). Да вершалі́на (гл.).