Verbum

verbrénnen

*

1.

vt спа́льваць, палі́ць

sich (D) die Fínger [den Mund, die Zúnge] ~ — апячы́ сабе́ па́льцы [рот, язы́к]

2.

vi (s) згарэ́ць

sie ließ den Bráten ~ — у яе́ згарэ́ла [прыгарэ́ла] смажані́на

3.

(sich)

(an D) апячы́ся (аб што-н.)

brénnen

*

1.

vt

1) палі́ць, абпа́льваць

die Schuld brennt sein Gewíssen — віна́ му́чыць яго́ (сумле́нне)

2) падсма́жваць (каву, кофе)

3) завіва́ць (валасы)

2.vi гарэ́ць; пала́ць

líchterloh ~ — пала́ць, быць ахо́пленым по́лымем

2) пячл (пра сонца, крапіву і г.д.)

3) (vor D) перан. гарэ́ць (жаданнем і г.д.)

er brennt daráuf, es zu tun* — ён гары́ць жада́ннем зрабі́ць гэ́та

3.

vimp

es brennt! — пажа́р!, гары́м!

es brennt ihm auf der Zúnge — у яго́ язы́к свярбі́ць (нешта паведаміць)

wo brennt's denn? — што за спе́шка?

◊ was dich nicht brennt, das bláse nicht — ≅ не лезь не ў свае́ спра́вы

4.

(sich) апячы́ся

sich an etw. (D) ~ — перан. апячы́ся на чым-н.