адрыва́ць гл адарваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábtrennen

vt

1) аддзяля́ць, адрыва́ць

2) адпо́рваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dismember

[dɪsˈmembər]

v.t.

1) рэ́заць на ча́сткі; дзялі́ць на ча́сткі

2) адраза́ць або́ адрыва́ць кане́чнасьці (руку́, нагу́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verréißen

* vt

1) адрыва́ць

2) раскупля́ць

3) га́ніць, ганьбава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lósreißen

* аддз.

1.

vt адрыва́ць

2.

(sich)

вырыва́цца; перан. адрыва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lóslösen

аддз.

1.

vt аддзяля́ць, адвя́зваць, адрыва́ць; вызваля́ць

2.

(sich) адрыва́цца, адстава́ць, аддзяля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wégkriegen

vt

1) выдаля́ць, выво́дзіць (плямы)

2) адця́гваць ува́гу, адрыва́ць

man kann ihn vom Buch nicht ~ — яго́ не́льга адарва́ць ад кні́гі

3) разм. атрыма́ць

er hat was wéggekriegt — ён атрыма́ў наганя́й

4) разм. разве́даць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рваць​I

1. réißen* vt; ábreißen* vt (адрываць); áusreißen* vt (вырываць); (áb)pflücken vt (зрываць);

рваць кве́ткі Blúmen pflücken;

рваць на сабе́ во́пратку sich (D) die Kléider vom Léibe réißen*;

2. (на кавалкі) zerréißen* vt;

3. (стасункі і г. д) ábbrechen* vt, bréchen* vi (з кім-н mit D);

◊ рваць на сабе́ валасы sich (D) die Háare (áus)ráufen;

рваць зу́бы Zähne zíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

драць

1. (раздзяляць на часткі) réißen* vt, zerréißen* vt; zerfétzen vt;

2. (адрываць) ábreißen* vt;

3. (выдзіраць) (her)áusreißen* vt; áusraufen vt;

4. (церці на тарцы) réiben* vt;

5. разм (выклікаць непрыемнае адчуванне):

драць у го́рле im Hals krátzen;

6. перан, разм (дорага браць) übertéuern vt;

драць працэ́нты zu viel Zínsen verlángen;

◊ драць го́рла sich (D) die Kéhle wund schréien*, aus vóllem Hálse schréien*;

драць з каго-н ску́ру j-n schínden* [plágen, áusplündern];

драць нос die Náse hoch trágen*, hóchnäsig sein;

маро́з па ску́ры дзярэ́ es überlä́uft mich kalt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

réißen*

1. vt

1) рваць, адрыва́ць, зрыва́ць, вырыва́ць, разрыва́ць, раздзіра́ць;

in Fétzen ~ рваць на кава́лкі;

j-n ins Verdérben ~ загубі́ць каго́-н.

2) ту́заць, цягну́ць, то́ргаць, рваць;

éinen Zahn ~ вы́рваць зуб;

es reißt mich [mir] in állen Glíedern у мяне́ баля́ць усе́ ко́сці;

j-n hin und her ~ назаля́ць, дакуча́ць каму́-н., пастая́нна турбава́ць [ту́заць] каго́-н.

3): etw. an sich (A) ~ прысво́іць (сабе́) што-н.;

die Macht an sich ~ захапі́ць ула́ду

2. vi (an D) ту́заць (за што-н.)

2) рва́цца, разрыва́цца;

der Stoff reißt матэ́рыя рве́цца;

mir riss die Gedúld маё цярпе́нне ло́пнула

3. ~, sich

(um A) бі́цца, змага́цца;

sich um die Wáren ~ раскупля́ць тава́ры нарасхва́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)