адрыва́ць гл. адарваць, адрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адрыва́ю адрыва́ем
2-я ас. адрыва́еш адрыва́еце
3-я ас. адрыва́е адрыва́юць
Прошлы час
м. адрыва́ў адрыва́лі
ж. адрыва́ла
н. адрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. адрыва́й адрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адрыва́ць

1. несов., в разн. знач. отрыва́ть; (резким движением — ещё) обрыва́ть;

2. (насильственным путём часть территории) отрыва́ть, отторга́ть;

1, 2 см. адарва́ць;

◊ на хаду́ падно́скі ~ва́е — погов. на ходу́ подмётки рвёт

адрыва́ць II несов. (к адры́ць) отрыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрыва́ць гл адарваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак.

1. гл. рыць.

2. каго-што. Рыючы, дастаць, вызваліць.

А. скарб.

|| незак. адрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адарва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак., каго-што.

1. Рыўком, пацягнуўшы, аддзяліць (частку ад цэлага, што-н. прымацаванае).

Адарваць лісток календара.

2. звычайна безас. Адрэзаць, знесці (пра галаву, часткі цела) машынай, снарадам і пад.

Выбухам бомбы адарвала ногі.

3. ад каго-чаго. Рэзкім рухам, пераадольваючы супраціўленне, адняць, аддаліць.

А. ад падлогі.

4. перан. Разлучыць; аддзяліць, пазбавіць сувязі з кім-, чым-н.

Ад Васіля хлопцаў усё роўна не адарвеш.

5. перан. Перашкодзіць займацца чым-н., адцягнуць (ад думак і пад.).

А. ад работы.

А. ад чытання.

◊

Адарваць з пупавінай — вырваць з коранем, выкараніць.

Вачэй не адарваць — вельмі захапіцца прыгажосцю каго-, чаго-н.

Вушы (галаву) адарваць (груб.) — набіць, пакараць.

З рукамі адарваць — узяць, купіць што-н. з вялікай ахвотай.

|| незак. адрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адрыва́нне, -я, н. (да 1 знач.) і адры́ў, -ры́ву, м. (да 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрыўны́, -а́я, -о́е.

Такі, які можна адрываць або ад якога можна што-н. адрываць.

А. каляндар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отторга́ть несов. адрыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отрыва́ть​I несов. (к оторва́ть) прям., перен. адрыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)