адрыва́ць

1. несов., в разн. знач. отрыва́ть; (резким движением — ещё) обрыва́ть;

2. (насильственным путём часть территории) отрыва́ть, отторга́ть;

1, 2 см. адарва́ць;

на хаду́ падно́скі ~ва́епогов. на ходу́ подмётки рвёт

адрыва́ць II несов. (к адры́ць) отрыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)