адплаці́ць, адпла́чваць

1. (аддзячыць) vergélten* vt;

2. (адпомсціць) sich revanchieren [-vã´ʃi:-]; héimzahlen vt, Ráche néhmen*;

адплаці́ць каму-н за паслугу mit j-m ábrechnen, éinen Gégendienst léisten, sich revanchíeren;

◊

адплаці́ць той жа мане́тай mit gléicher Münze héimzahlen;

адплаці́ць тым жа Gléiches mit Gléichem vergélten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

héimzahlen

аддз. vt адплаці́ць, адпо́мсціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pay back in his own coin

адплаці́ць той са́май манэ́тай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папо́мніць nicht vergéssen*; héimzahlen аддз. vt (адплаціць);

◊

папо́мніце маё сло́ва! Sie wérden noch an méine Wórte dénken!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

repay

[rɪˈpeɪ]

v.t.

1) аддава́ць або́ спла́чваць доўг

2) адпла́чваць

No thanks can repay such kindness — Нія́кай падзя́кай не адплаціць за таку́ю дабрыню́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

revanchieren

sich

[-vã:ʃi:-]

1) браць рэва́нш, адплаці́ць (за што-н. каму-н.)

2) падзя́каваць (за што-н. каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lóhnen

1.

vt

1) (j-m) узнагаро́джваць (за што-н. каго-н.)

es lohnt die Mühe — пра́ца апла́чваецца [акупля́ецца]; адплаці́ць (за што-н. каму-н.)

j-m etw. Übel ~ — адплаці́ць каму́-н. злом (за дабро)

2) плаці́ць (каму-н.), апла́чваць

2.

vi i (sich) быць ва́ртым, быць выго́дным, мець сэнс

es lohnt sich nicht — нява́рта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obligation

[,ɑ:blɪˈgeɪʃən]

n.

1) абавя́зак -ку m.

2) абавяза́ньне n.

to be under an obligation — быць абавя́заным

to put under an obligation — абавя́зваць

3) доўг удзя́чнасьці

4) паслу́га f.; ла́ска f.

to repay an obligation — адплаці́ць за паслу́гу або́ ла́ску; сплаці́ць доўг удзя́чнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мане́та ж. Münze f -, -n, Géldstück n -(e)s, -e;

зво́нкая мане́та klíngende Münze;

юбіле́йная мане́та Scháumünze f;

ужытко́вая мане́та gängige [sich im Úmlauf befíndliche] Münze;

фальшы́вая мане́та fálsche Münze;

◊

адплаці́ць каму-н. той са́май мане́тай j-m etw. mit gléicher Münze héimzahlen [vergélten*]; Gléiches mit Gléichem vergélten*;

прыня́ць што-н. за чы́стую мане́ту etw. für báre Münze néhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)