адарва́ць

1. ábreißen* vt; ábbrechen* vt (галінку, кавалак чаго-н.);

2. (разлучыць) trénnen vt, lóslösen vt, auseinánder réißen*;

3. (перашкодзіць займацца чым-н.) lósreißen* vt;

◊

адарва́ць з рука́мі што-н. gíerig nach etw. (D) gréifen*; sich um etw. (A) réißen*;

адарва́ць ад сябе́ што-н. etw. schwéren Hérzens wéggeben* [híngeben*, áufgeben*];

вачэ́й не адарва́ць die Áugen nicht ábwenden können*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адрыва́ць гл. адарваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ададра́ць разм. (адарваць) ábreißen* vt, herúnterreißen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адхваці́ць разм.

1. ábhauen* vt (адсячы); ábschneiden* vt (адрэзаць); ábreißen* vt (адарваць);

2. (прысвоіць, набыць) an sich bríngen*; ergáttern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wégkriegen

vt

1) выдаля́ць, выво́дзіць (плямы)

2) адця́гваць ува́гу, адрыва́ць

man kann ihn vom Buch nicht ~ — яго́ не́льга адарва́ць ад кні́гі

3) разм. атрыма́ць

er hat was wéggekriegt — ён атрыма́ў наганя́й

4) разм. разве́даць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)