Verbum

абвяза́ць

1. úmbinden* vt, umwíckeln vt (чым-н. mit D); um etw. (A) bínden*;

2. (упрыгожыць вяззю) bestrícken vt

абвя́зваць гл. абвязаць

перавя́зваць

1. (рану) verbínden* vt;

2. (вяроўкай і г. д.) (zú)binden* vt; úmbinden* vt (абвязаць);

3. (панчохі і г. д.) úmstricken vt;

4. úmhäkeln vt (кручком)

падвяза́ць, падвя́зваць

1. bínden* vt (да чаго-н. únter A);

падвяза́ць кве́ткі die Blúmen féstbinden* аддз. vt;

2. (абвязаць) úmwickeln vt;

3.:

падвяза́ць даўжэ́й ánstricken vt, länger strícken vt

завяза́ць, завя́зваць

1. (змацаваць) zúbinden* vt, zúschnüren vt; úmbinden* vt (абвязаць); éinbinden* vt (у што-н. in A); verbínden* vt (звязаць);

завяза́ць ву́зел [вузло́м] éinen Knóten knüpfen [machen];

завяза́ць чараві́кі Schúhe (zú)schnüren;

завяза́ць га́льштук den Schlips [die Krawátte] (úm)bínden*;

завяза́ць галаву́ (sich) ein Tuch um den Kopf bínden*;

2. перан. ánknüpfen vt; ánbahnen vt;

завяза́ць размо́ву ein Gespräch ánknüpfen;

завяза́ць бо́йку den Kampf áufnehmen*