Verbum

тра́нспарт м

1. (перавозка) Transpórt m -(e)s, Beförderung f -; Transpórtwesen n -s, Verkéhrswesen n -s (служба руху);

во́дны тра́нспарт Wássertransport;

рачны́ і марскі́ тра́нспарт Bínnen- und Séeschifffahrt f -;

паве́траны тра́нспарт Lúfttransport m -s;

аўтамабі́льны тра́нспарт Kráftwagenverkehr m -s, Automobílverkehr m;

гужавы́ тра́нспарт Wágentransport m;

2. (партыя грузаў і г. д.) Partíe f -, -tí¦en; Séndung f -, -en;

3. марск Transpórtschiff n -(e)s, -e, Tróssschiff n; Transpórter m -s, -

су́вязь ж

1. Zusámmenhang m -(e)s, -hänge, Verbíndung f -, -en; фіз Ko¦härénz f -, -en;

прычы́нная су́вяз Kausálzusammenhang m; філас Kausalität f -, -en;

у су́вязі з … in Verbíndung mit (D), in [im] Zusámmenhang mit (D), in Bezíehung zu (D);

у су́вязі з гэ́тым, у гэ́тай су́вязі in díesem Zusámmenhang; daraufhín;

у агу́льнай су́вязі im állgeméinen Zusámmenhang;

2. (зносіны, адносіны) Verhältnis n -ses, -se, Verbíndung f -, -en, Zusámmenhalt m -(e)s, Bezíehung f -, -en;

су́вязь з ма́самі die Verbíndung [die Verbúndenheit, der Kontákt] mit den Mássen;

це́сная сябро́ўская су́вязь énges Fréundschaftsverhältnis, énge Fréundschaftsbande pl;

любо́ўная су́вязь Líebesverhältnis n;

свая́цкая су́вязь Verwándschaftsverhältnis n;

эканамі́чныя су́вязі Wírtschaftsbeziehungen pl;

усталява́ць су́вязь Verbíndung hérstellen;

падтры́мліваць су́вязь з кім-н den Zusámmenhalt mit j-m pflégen, Verbíndung mit j-m hálten*;

згубі́ць су́вязь з кім-н mit j-m die Verbíndung [Fühlung] verlíeren*;

мець вялі́кія су́вязі (дзелавыя) gute [éinflussreiche] Bezíehungen [Verbíndungen] háben;

пусці́ць у ход (усе́) су́вязі die [álle] Bezíehungen spíelen lássen*;

3. (пошта, тэлеграф) Náchrichtenwesen n Post- und Férnmeldewesen n -s;

слу́жба су́вязі Post- und Férnmeldedienst m -(e)s, -e;

аўтаматы́чная міжгаро́дняя су́вязь (телефонная) Sélbstwählfernverkehr m -s;

4. тэх Verbíndung f; Verbánd m -(e)s, -bände;

5. вайск Náchrichtenübermittlung f -, -en, Verbíndung f;

во́йскі су́вязі Náchrichtentruppen pl;

служба су́вязі Náchrichtenwesen n -s

пра́ца ж

1. (дзейнасць чалавека) Tätigkeit f -, -en;

грама́дская пра́ц öffentliche [geséllschaftliche] Tätigkeit;

2. (служба, работа) Árbeit f -, -en;

жыць сваёй пра́цай von séiner (Hände) Árbeit lében;

разумо́вая пра́ца géistige Árbeit [Tätigkeit], Kópfarbeit f -;

фізі́чная пра́ца phýsische [körperliche] Árbeit;

рабо́тнікі разумо́вай і фізі́чнай пра́цы die manu¦éll und géistig Scháffenden;

пра́ц до́ма Héimarbeit f -, -en;

пато́чная пра́ц Flíeßarbeit f;

навуко́ва-дасле́дчая пра́ца wíssenschaftliche Fórschungsarbeit;

пісьмо́вая пра́ца schríftliche Árbeit;

пазакла́сная пра́ца áußerunterrichtliche Arbeit;

пазашко́льная пра́ца áußerschulische Árbeit;

падзённая пра́ца Tágelöhnerarbeit f;

чо́рная пра́ца úngelernte Árbeit;

пра́ца паво́дле кантра́кту Árbeit laut [nach] Vertrág;

пра́ца па на́йму Verdíngung als Lóhnarbeiter;

у су́вязі з перахо́дам на і́ншую пра́цу… mit ánderen Aufgaben betráut…;

узя́цца за пра́цу sich an die Árbeit máchen;

паступі́ць куды-н на пра́цу éingestellt wérden, éine Árbeit ántreten*;

спыні́ць пра́цу die Árbeit éinstellen [níederlegen];

вы́зваліць ад пра́цы von der Árbeit fréistellen;

3. (вынік разумовай працы, твор) Werk n -(e)s, -e, Ábhandlung f -, -en