конь м
1. заал Pferd n -es, -e; Gaul m -(e)s, -e (разм тс рабочы конь); Ross n -es, -e (высок);
рысі́сты конь Tráber m -s, -;
бегавы́ конь Rénnpferd n -es, -e;
верхавы́ конь Réitpferd n;
ую́чны конь Páckpferd n;
ламавы́ конь Lástpferd n;
заво́дскі конь Zúchtpferd n;
запражны́ конь Wágenpferd n; Zúgpferd n;
чыстакро́ўны конь Vóllblut n -(e)s, Vóllblüter m -s, -;
конь-кача́лка (цацка) Scháukelpferd n;
сяда́ць на каня́ das Pferd bestéigen*, aufs Pferd stéigen*;
мяня́ць ко́ней die Pférde wéchseln;
вярхо́м на кані́ zu Pférde;
2. шахм Sprínger m -s, -, Rössel n -s, -;
ход каня́ Zug des Spríngers, Spríngerzug m -(e)s, -züge; Rösselsprung m -(e)s, -sprünge;
3. спарт Pferd n, Séitpferd n, Páuschenpferd;
◊ до́ранаму каню́ ў зу́бы не глядзя́ць éinem géschenkten Gaul sieht [schaut] man nicht ins Maul;
у каня́ чаты́ры нагі́, ды спатыка́ецца ≅ auch der Klügste kann éinen Féhler máchen, níemand ist vóllkommen [vollkómmen];
Трая́нскі конь das Trojánische Pferd