Verbum

мусі́раваць

1. (пра напоі) moussíeren [mu-] vi, pérlen vi, schäumen vi;

2. перан (перабольшваць што-н):

◊ мусі́раваць пыта́нне éine Fráge áufbauschen [hóchspielen];

мусі́раваць чу́ткі Gerüchte bréittreten*, Gerüchte an die gróße Glócke hängen*

кватэ́рны

1. Wóhnungs-, Míet(s)-;

кватэ́рнае пыта́нне Wóhnungsfrage f -, -n;

кватэ́рная пла́та Míete f -, -n, Míetpreis m -es, -e; Míetzins m -es, -e (аўстр.);

2. вайск:

кватэ́рнае размяшчэ́нне во́йскаў Éinquartierung f -, -en

зада́ць

1. áufgeben* vt;

зада́ць уро́к éine Aufgabe stéllen [áufgeben*];

2. (корму) (vór)schütten vt;

3. разм (адлупцаваць) verprügeln vt, verdréschen* vt;

зада́ць пыта́нне éine Fráge stéllen;

зада́ць стра́ху каму-н j-m Angst [éinen Schreck] éinjagen

усплы́сці

1. áuftauchen vi (s); an der Óberfläche erschéinen*;

2. перан áuftauchen vi (s), zum Vórschein kómmen*;

гэ́тае пыта́нне усплы́ло́ то́лькі сёння diese Fráge kam erst héute aufs Tapét; diese Fráge wurde erst héute áufgeworfen

несур’ёзна прысл, несур’ёзны

1. (пра чалавека) léichtsinnig, nicht ernst, óhne Ernst;

2. (пра справу, пытанне і г. д.) únwichtig; bedéutungslos, únbedeutend;

ста́віцца [адно́сіцца] да чаго-н несур’ёзна etw. leicht néhmen*, etw. auf die léichte Schúlter [Áchsel] néhmen*

чарго́вы

1. (наступны) (nächst)fólgend; der nächste in der Réihe;

2. (які адбываецца рэгулярна) órdentlich; fällig, aktuéll; ánfallend;

чарго́вае пыта́нне éine ánfallende Fráge;

чарго́вае пасе́джанне die órdentliche Sítzung;

3. (рэгулярны) üblich; von Zeit zu Zeit vórkommend

зве́рху

1. прысл (на пытанне «aдкyль?») von óben (heráb);

2. прыназ (над чым-н) óberhalb (G), über (D, A);

◊ глядзе́ць на каго-н зве́рху ўні́з j-n von óben heráb ánsehen* [behándeln]; sich j-m gegenüber heráblassend verhálten*

закрана́ць, закрану́ць

1. berühren vt, stréifen vt;

закрана́ць пыта́нне éine Fráge berühren [stréifen];

закрана́ць балю́чае ме́сца die wúnde Stélle berühren;

2. перан (звярнуць увагу) éingehen* vi (s) (што-н auf A);

3. (запыніць, выклікаць наразмову) ánhalten* vt, ánsprechen* vt

даліка́тны

1. (ветлівы, ласкавы) féinfühlig; rücksichtsvoll; zártfühlend; líebenswürdig; fréundlich;

2. разм héikel; viel Vórsicht und Takt erfórdernd;

даліка́тнае пыта́нне éine héikle Fráge;

3. (кволы, тонкі) zart; schwach;

дзяўчы́нка даліка́тнага скла́ду ein zártes [schwáches] Mädchen;

4. (тонкі па выкананні) komplizíert; verféinert