зве́рху
1. прысл (на пытанне «aдкyль?») von óben (heráb);
2. прыназ (над чым-н) óberhalb (G), über (D, A);
◊ глядзе́ць на каго-н зве́рху ўні́з j-n von óben heráb ánsehen* [behándeln]; sich j-m gegenüber heráblassend verhálten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)