Verbum

гісто́рыя ж

1. Geschíchte f -;

усеагу́льная гісто́рыя állgemeine Geschíchte, Wéltgeschichte f;

гісто́рыя но́вага ча́су Geschíchte der Néuzeit;

наве́йшая [найно́ўшая] гісто́рыя jüngste Geschíchte;

старажы́тная гісто́рыя Geschíchte des Áltertums;

гісто́рыя сярэ́дніх вяко́ў Geschíchte des Míttelalters;

2. (здарэнне) Geschíchte f -, -n;

◊ вось дык гісто́рыя! éine schöne Geschíchte!;

пра гэ́та гісто́рыя маўчы́ць жарт darüber schweigt die Geschíchte;

ве́чная [звыча́йная] гісто́рыя! ímmer die álte Léier [Geschíchte]!;

зусі́м і́ншая гісто́рыя etwas ganz Ánderes

дарэ́чы прысл

1. (да месца, якраз у патрэбны час) zur réchten Zeit; geráde recht;

гэ́та для мяне́ ве́льмі дарэ́чы das kommt mir sehr gelégen;

2. (адначасова, заадно) bei díeser Gelégenheit;

дарэ́чы, зайдзі́ і па кні́гі bei díeser Gelégenheit kannst du gleich die Bücher mit hólen;

3. пабочн слова;

дарэ́чы ка́жучы, дарэ́чы сказа́ць übrigens, nebenbéi bemérkt; apropos [apro´po:];

дарэ́чы, як ён ма́ецца? übrigens [apropos], wie geht es ihm?

уро́к​^I м

1. Stúnde f -, -n, Únterrichtsstunde f;

дава́ць уро́кі Stúnden gében*; Únterricht ertéilen [gében*];

2. (заданне) Áufgabe f -, -n, Schúlaufgabe f, Háusaufgabe f;

рабі́ць уро́кі die Áufgaben [Háusaufgaben, Schúlaufgaben] máchen;

адка́зваць уро́к die Áufgabe hérsagen;

3. перан Léhre f -, -en; Beléhrung f;

гэ́та бу́дзе [паслу́жыць] табе уро́кам das wird dir éine Léhre sein;

атрыма́ць до́бры уро́к gehörig Léhrgeld záhlen;

уро́к не пайшоў яму́ на кары́сць er hat nichts zúgelernt

бра́цца

1. (рукамі за што-н) etw. (um)fássen vt;

бра́цца за ру́кі ein ánder [sich] an den Händen fássen;

2. (абавязацца) übernéhmen* vt, auf sich nehmen*; sich verpflíchten (+ zu + inf);

3. (пачынаць) an die Árbeit géhen*;

ён бярэ́цца за спра́ву энергі́чна er legt sich tüchtig ins Zeug;

адку́ль гэ́та ў цябе́ бярэ́цца? wo hast du das her?;

бра́цца за ро́зум разм zur Besínnung kómmen*

з’яві́цца

1. (прыйсці, прыбыць) kómmen* vi (s); erschéinen* vi (s), áuftauchen vi (s), sich éinstellen; вайск sich mélden, sich ánmelden;

з’яві́цца ў суд vor Gerícht erschéinen*;

з’яві́цца ў прызна́чаны час sich zur ángegebenen Zeit éinstellen;

2. (узнікнуць, паказацца) sich zéigen, áuftauchen vi (s);

3. афіц, канц (быць, зрабіцца, аказацца) sein vi (s), sich erwéisen* (als);

гэ́та з’яві́лася прычы́най яго́ сме́рці das war die Úrsache séines Tódes