Verbum

сумле́нне н Gewíssen n -s;

го́лас сумле́ння die Stímme des Gewíssens;

згрызо́ты сумле́ння Gewíssensbisse pl;

свабо́да сумле́ння Gewíssensfreiheit f -;

са спако́йным сумле́ннем séelenruhig;

без усяля́кага сумле́ння gewíssenlos; um die Wáhrheit zu ságen;

мець на сваі́м сумле́нні auf dem Gewíssen háben;

◊ дзе́ля ачы́сткі сумле́ння zur Berúhigung des Gewíssens;

рабі́ць гешэ́фты з сумле́ннем gégen das (éigene) Gewíssen hándeln;

з чы́стым сумле́ннем mit gútem Gewíssen, in gútem Gláuben;

нячы́стае сумле́нне спаць не дае́ ≅ bös’ Gewíssen, böser Gast, wéder Rúhe, wéder Rast

бой м

1. вайск (бітва) Gefécht n -(e)s, -е, Kampf m -(e)s, Kämpfe; Schlacht f -, -en;

паве́траны бой Lúftkampf m;

рукапа́шны бой Náhkampf m;

сустрэ́чны бой Begégnungsgefecht n;

даць бой éine Schlacht líefern;

вы́прабаваны ў бая́х kámpferprobt;

з бая́мі únter Kämpfen;

без бо́ю kámpflos;

2. (спаборніцтва):

бой быко́ў Stíerkampf m;

3. зборн (асколкі) Schérben pl, Bruch m -(e)s, Brüche;

4. (сігналы ўдарамі):

бараба́нны бой Trómmelschlag m -(e)s;

бой гадзі́нніка Schlag der Uhr;

гадзі́ннік з бо́ем Uhr mit Schlágwerk

нож м Mésser n -s, -; Schnéide f -, -n (рэзальная частка інструментаў);

кансе́рвавы нож Bǘchsenöffner m -s, -, Dósenöffner m -s, -;

◊ нож у сэ́рца ein Stich [ein Stoß] ins Herz;

падступі́цца да каго-н з нажо́м да го́рла j-m das Mésser an die Kéhle setzen;

быць з кім-н на нажа́х разм bis aufs Mésser j-m feind sein; j-m spínnefeind sein;

нож у спі́ну ein Dólchstoß in den Rücken;

паме́рці пад нажо́м während der Operatión stérben*;

без нажа́ зарэ́заць ≅ das ist der réinste Mord

адзі́н​^II займ

1. (без другіх) alléin;

ён заста́ўся там адзі́н er ist dort alléin geblíeben;

2. (нейкі, якісьці) ein (gewísser);

адзі́н зго́дзен, другі́ не der éine ist éinverstanden, der ándere nicht;

3. (толькі) nur; alléin; kein ánderer; bloß;

адзі́н ён мо́жа гэ́та зрабі́ць nur er [er alléin] kann das máchen;

4. (той жа самы) dersélbe, der gléiche;

адзі́н і той жа ein und dersélbe;

◊ адзі́н на адзі́н únter vier Áugen;

усе́ за аднаго́, адзі́н за ўсі́х álle für éinen, éiner für álle

удзе́л м

1. Téilnahme f -, -n, Betéiligung f -, -en, Ánteil m -(e)s, -e (у чым-н an D); Mítarbeit f - (супрацоўніцтва); Mítwirkung f - (у канцэрце і г. д.);

шыро́кі удзе́л bréite Téilnahme;

прыма́ць удзе́л sich betéiligen (у чым-н an D); mítmachen vt (разм); mítwirken vi (bei, in D); mit [von] der Partíe sein (bei D) (разм);

пры удзе́ле каго-н únter Betéiligung [Téilnahme] von (D);

мець пра́ва удзе́лу téilnahmeberechtigt sein;

гэ́та зда́рылася без яе́ удзе́лу sie hatte kéinen Ánteil darán;

удзе́л у вы́барах Wáhlbeteiligung f -