Verbum

entitle

v.t.

1) называ́ць, дава́ць назо́ў

2) дава́ць пра́ва на што, упаўнава́жваць

3) надава́ць ты́тул, тытулава́ць

•

- be entitled

confer

v.i. -ferred, -ferring

ра́іцца, ра́дзіцца, мець нара́ду, ве́сьці кансульта́цыі

v.t.

дава́ць (мэда́ль); надава́ць, прысуджа́ць (ступе́нь, узнагаро́ду)

contemn

v.t.

1) пагарджа́ць, ста́віцца з пага́рдай; грэ́баваць

2) не паважа́ць, не надава́ць вагі; не зварача́ць ува́гі; ста́віцца абыя́кава

attach

v.t.

1) далуча́ць, прымацо́ўваць, прычапля́ць, прывя́зваць

to attach a rope to smth — прывяза́ць вяро́ўку да чаго

2) прыклада́ць (ма́рку)

3) надава́ць, прыпі́сваць

to attach importance to — надава́ць зна́чаньне чаму́

4) наклада́ць а́рышт (на маёмасьць)

v.i.

1) прывя́звацца

2) далуча́цца

He has attached himself to us — Ён прывяза́ўся да нас

attribute

v.t.

надава́ць, прыпі́сваць

n.

1) азна́ка, прыкме́та, уласьці́васьць f., характэ́рная ры́са; атрыбу́т -у m.; сы́мбаль -ю m.

2) Gram. азначэ́ньне n.