Fréie

I

sub m, f -n, -n свабо́дны (чалаве́к)

II

sub n -n прасто́ра

im ~n — на во́льным паве́тры

ins ~ — на све́жае паве́тра, за го́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

до́ступ м.

1. Zútritt m -(e)s; Zúgang m -(e)s, -gänge;

до́ступ паве́тра Lúftzutritt m;

свабо́дны до́ступ fréier Zútritt [Zúgang];

до́ступ да ры́нкаў эк. Zúgang zu den Märkten;

даць до́ступ den Zútritt gestátten [fréigeben*];

адкры́ць шыро́кі до́ступ wéitgehenden Zútritt [Zúgang] verscháffen;

закры́ць [спыні́ць] до́ступ den Zútritt [Zúgang] verwéhren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заня́ты

1. (захоплены) éingenommen, besétzt;

2. (не свабодны) besétzt, belégt;

ме́сца ўжо заня́та der Platz ist beréits besétzt;

3. (працай і пад.) beschäftigt, tätig;

я ве́льмі заня́ты ich bin sehr beschäftigt;

ён ве́льмі заня́ты гэ́тай спра́вай er ist davón zu sehr in Ánspruch genómmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́льны

1. (свабодны) frei;

во́льны час fréie Zeit;

во́льны чалаве́к ein fréier Mensch;

2. (пра паводзіны) frei; úngebunden, úngezwungen;

во́льныя паво́дзіны ein zu fréies Benéhmen;

во́льны го́рад гіст. Fréistadt f -, -städte;

во́льны страло́к гіст. Fréischütz m -en, -n;

во́льны перакла́д éine fréie Übersétzung;

◊

во́льны каза́к разм. ein fréier [durch nichts gebúndener] Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

los

1.

a адарва́ны, адчэ́плены, адвя́заны; свабо́дны

der Knopf ist ~ — гу́зік адарва́ўся

der Hund ist ~ — саба́ка сарва́ўся

was ist ~? — што зда́рылася?

2.

adv ~!

дава́й!, пачына́й!; спарт., вайск. марш!, руш!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

frei

1.

a

1) свабо́дны, во́льны, незале́жны

2) во́льны, незаня́ты, вака́нтны

die Strécke ist ~ — шлях свабо́дны

wir háben héute ~ — у нас сёння няма́ заня́ткаў (у школе)

etw. ~ máchen — вызваля́ць што-н.

die Stráße ~! — з даро́гі!

3) адкры́ты

únter ~em Hímmel — пад адкры́тым не́бам

4) свабо́дны, бесперашко́дны

~er Zútritt — свабо́дны до́ступ

5) бяспла́тны, дармавы́

~e Fahrt — бяспла́тны прае́зд

6) свабо́дны (von D – ад чаго-н.)

~ von Sórgen — без кло́пату

7)

ein ~er Berúf — свабо́дная прафе́сія

ein ~es Wort — шчы́рае сло́ва

ich bin so ~ — я дазвалцю сабе́, я бяру́ на сябе́ сме́ласць

◊ éiner Sáche ~en Lauf lássen* — не ўме́швацца ў ход спра́вы [падзе́i]

aus ~en Stúdi¦en — без прыму́су, па ўла́снай ініцыяты́ве

j-m ~e Hand lássen* — да́ць каму́-н. свабо́ду дзе́янняў

auf ~en Fuß sétzen — вы́зваліць (з-пад арышту)

aus ~em Ántrieb — добраахво́тна, дабраво́льна

2.

adv

1) свабо́дна

~ spréchen* — гавары́ць свабо́дна, імправізава́ць

2) во́льна

sich zu ~ benéhmen* — паво́дзіць сябе́ на́дта во́льна

3) шчы́ра, адкры́та, не то́ячыся

réden Sie nur ganz ~ — гавары́це, не саро́меючыся

sprich ~! — гавары́ сме́ла!

~ und óffen ságen — гавары́ць зусі́м адкры́та [не то́ячыся]

4) бяспла́тна, да́рма; камерц. фра́нка

~ ins Haus — камерц. з (бяспла́тнай) даста́ўкай на дом

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lóse

1.

a

1) свабо́дны

2) сла́бы, хі́сткі

3) распу́шчаны (пра валасы)

4) легкаду́мны, распу́шчаны (пра чалавека)

◊ ~ Zúnge — балбатлі́вы язы́к

~r Streich — сваво́льства

5) не(рас)фасава́ны

2.

adv

1) свабо́дна

2) сла́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Strécke

f -, -n

1) адле́гласць, праця́гласць; прасто́ра; дыста́нцыя

éine ~ Wegs — ча́стка шэ́цху [даро́гі]

2) чыг. лі́нія, пераго́н

die ~ ist frei — шлях свабо́дны

3) горн. штрэк

4) матэм. адрэ́зак

ein Тіеr zur ~ bríngen* — забі́ць зве́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vergében

*

I

vt (D)

1) прадстаўля́ць, перадава́ць, аддава́ць, раздава́ць (што-н. каму-н.); размярко́ўваць (што-н.)

noch zu ~ — яшчэ́ свабо́дны; разм. незаму́жняя

2) дарава́ць, праба́чыць

2.

:

sich (D) [séinem Ánsehen] étwas ~ — тра́ціць [губля́ць] сваю́ го́днасць

II

гл. vergeblich

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыпада́ць

1. (туліцца) sich drücken, sich schmíegen (да чаго-н. an A);

прыпада́ць да зямлі́ sich zu Bóden wérfen*;

2. (супадаць з чым-н.) fállen* vi (s), kómmen* vi (s) (auf A);

свабо́дны дзень прыпада́е на… der fréie Tag fällt [kommt] auf…;

3. (дастацца) zúfallen* vi (s), zutéil wérden (пра шчасце, гонар і г. д.);

прыпада́ць на до́лю каму-н. j-m zutéil wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)