áuflösen
1.
vt
1) развя́зваць, распуска́ць, расплята́ць (валасы)
2) раша́ць (ураўненне), выраша́ць (пытанне і г.д.)
die Klámmern ~ — раскрыва́ць ду́жкі
3) хім. раствара́ць
4) касава́ць (дагавор)
5) распуска́ць (арганізацыю і г.д.); расфармірава́ць (вайсковую часць і да т.п.)
2.
(sich)
1) раствара́цца
sich in Tränen ~ — залі́цца сляза́мі
2) вы́рашыцца
die Sáche löste sich von selbst auf — спра́ва вы́рашылася сама́ па сабе́
3) (сама)распуска́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
geríng
1.
a малы́, нязна́чны
2.
adv нязна́чна, ма́ла
nicht im Geríngsten — ані́, нізва́ння, ніко́лькі
nicht das Geríngste — зусі́м нічо́га
~ geréchnet — са́ма ме́ней
~ schätzen — vt грэ́баваць, пагарджа́ць, не паважа́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абшыва́ць
1. (чым-н) éinfassen vt; (éin)säumen vt; umsäumen vt; umnähen vt;
2. (абабіць паверхню) verkléiden vt, bespánnen vt (тканінай); verschálen vt;
абшыва́ць до́шкамі mit Bréttern verschálen [verkléiden];
3. кравец (пашыць усё неабходнае для каго-н) Kléidung für j-n nähen;
яна́ сама́ абшыва́е сваі́х дзяце́й sie näht sel-bst für íhre Kínder
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
alone
[əˈloʊn]
1.
adj.
1) адзі́н, адна́
She was alone — Яна́ была́ адна́
2) сам, сама́, само́
One boy alone can do it — Адзі́н хлапе́ц гэ́та мо́жа зрабіць сам
2.
adv.
а) аднаму́, адно́й
walk (live) alone — хадзіць (жыць) аднаму́ або́ адно́й
б) то́лькі, вылу́чна
He alone can know it — То́лькі ён мо́жа гэ́та ве́даць
•
- go it alone
- leave alone
- let alone
- Let well enough alone
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
selbst
1.
pron dem сам, сама́, само́, са́мі
zu sich ~ kómmen* — прыйсці́ ў сябе́, апрыто́мнець
er war (stets) ~ — ён заўсёды быў самі́м сабо́ю
jéder ist sich ~ der Nächste — ≅ сваю́ кашу́ля бліжэ́й да це́ла
das verstéht sich von ~ — гэ́та само́ сабо́й зразуме́ла
2.
prtc на́ват
~ er hat sich geírrt — на́ват ён памылі́ўся
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
míndest
I
1.
a мініма́льны
2.
adv мініма́льна
nicht im ~en — ніко́лькі
zum ~en — па ме́ншай ме́ры
II
(superl ад wénig i geríng)
1.
a мі- німа́льны, найме́ншы
nicht das Míndeste von etw. (D) verstéhen* — не мець аніцкага ўяўле́ння аб чым-н.
2.
adv мініма́льна
nicht im Míndesten — ніко́лькі, нічу́ць, ані́
zum Míndesten — са́мае ме́ншае, са́ма ме́ней
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)