éinschneidend

a карэ́нны, радыка́льны

~e Kürzung — рэ́зкае скарачэ́нне

in ~er Wéise — са́мым рашу́чым чы́нам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

насе́льнік м Bewóhner m -s, -, Éinwohner m -s, -; Ánwohner m -s, - (вуліцы);

гарадскі́ насе́льнік Stádtbewohner m, Städter m -s, -;

карэ́нны насе́льнік Úr¦einwohner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ur=

прыстаўка прыметнікаў, паказвае на:

1) старажытнасць, першабытнасць, першапачатковасць прыкмет: úreigen карэ́нны, спрадве́чны; úrverwandt (генеты́чна) ро́днасны

2) узмацненне: úrplötzlich зусі́м нечака́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

radical

[ˈrædɪkəl]

1.

adj.

1) карэ́нны, асно́ўны, гало́ўны; грунто́ўны, фундамэнта́льны

radical changes — карэ́нныя зьме́ны

2) радыка́льны

2.

n.

1) радыка́л -а m., прыхі́льнік скра́йніх по́глядаў

2) Math. знак ко́раня, ко́рань -я m.

3) Chem. радыка́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жыха́р м

1. (насельнік) Éinwohner m -s, -, Bewóhner m -s, -; Ánwohner m -s, - (вуліцы);

гарадскі́ жыха́р Städter m -s, -, Stádtbewohner m;

карэ́нны жыха́р Úreinwohner m;

мясцо́вы жыха́р Éinheimische (sub) m -n, -n;

2. (які жыве ў кватэры) Bewóhner m -s, -; Míeter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перало́м м

1. Bruch m -(e)s, Brüche;

перало́м нагі́ Béinbruch m;

перало́м рабра́ Ríppenfraktur f -, -en;

2. (рэзкая перамена) Úmschlag m -(e)s, -schläge, Wénde f -, -n, Wéndung f -, -en; Úmschwung f -, -schwünge; Kríse f -, -n, Krísis f -, -sen (хваробы); Wéndepunkt m -(e)s, -e (паваротны пункт);

карэ́нны перало́м grúndlegende Wéndung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зуб м

1. Zahn m -(e)s, Zähne;

карэ́нны зуб Báckenzahn m;

мало́чны зуб Mílchzahn m;

зуб му́драсці Wéisheitszaħn m;

◊ зуб за зуб Zahn um Zahn;

вастры́ць на што-н зубы ganz verséssen sein auf etw. (A);

мець зуб на каго-н j-n auf dem Kíeker háben (разм); j-n nicht léiden können*; gégen j-n vóreingenommen sein;

трыма́ць язык за зуба́мі разм séine Zúnge im Zaum hálten*, séine Zúnge zügeln; das Maul [den Schnábel] hálten* (груб);

пакла́сці зубы на палі́цу разм am Húngertuch nágen; nichts zu béißen háben;

узбро́ены да зубо́ў bis an die Zähne bewáffnet;

2. тэх Zahn m -(e)s, Zähne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)