harm

[hɑ:rm]

1.

n.

1) шко́да, стра́та f.

2) зло n.; кры́ўда f.; несправядлі́васьць f.

2.

v.t.

нано́сіць боль, кале́чыць, шко́дзіць, кры́ўдзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

quits

[kwɪts]

adj.

to be quits — расквіта́цца, расплаці́цца з кім-н.

а) адда́ць доўг каму́-н.

б) адпо́мсьціць за ўчы́неную кры́ўду, зло

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nótwendig

1.

a неабхо́дны, патрэ́бны

ein ~es Übel — непазбе́жнае зло

2.

adv ве́льмі, надзвы́чай, абавязко́ва (патрэбна і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kóchen

1.

vt вары́ць, гатава́ць, кіпяці́ць

2.

vi кіпе́ць, вары́цца

es kocht in mir — мяне́ разбіра́е зло

bei ihm kocht's — ён разгне́ваны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gíftig

a

1) ядаві́ты, атру́тны; мед. таксі́чны

2) з’е́длівы

éine ~e Zúnge — злы язы́к

auf j-n ~ sein — мець зло на каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

canker

[ˈkæŋkər]

1.

n.

1) я́зва f.

2) хваро́ба — рак пладо́вых дрэ́ваў

3) зло n.; я́зва f.

4) Zool. ву́сень -я m.

2.

v.t., v.i.

заража́ць, заража́цца, быць зара́жаным; разьяда́ць, псава́цца; гні́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vice

I [vaɪs]

n.

1) блага́я звы́чка, схі́льнасьць да благо́га

2) зло -а n.; грэх -у m.

3) ва́да, зага́на f.

4) нараві́стасьць f. (у каня́)

5) распу́ста f.

II [vaɪs]

гл. vise

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mischief

[ˈmɪstʃɪf]

n.

1) шко́да, шко́днасьць f.; бяда́ f., зло n.

2) сваво́льства n., дурасьлі́васьць, гульлі́васьць f.; гарэ́зьлівасьць f.

3) сваво́льнік -а m., сваво́льніца f., гарэ́за, праку́да -ы m. & f., дуро́нік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stíften

vt

1) засно́ўваць

2) ахвярава́ць

3) рабі́ць, твары́ць (дабро), (с)прычыні́ць (зло)

Fríeden ~ — прыміры́ць, заміры́ць

Zwíetracht ~ — се́яць зва́дкі [разла́д]

~ géhen* — vi разм. (крадко́м) уцяка́ць, дава́ць лататы́ [ця́гу]; адві́льваць, ухіля́цца ад рабо́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

evil

[ˈi:vəl]

1.

adj.

1) злы, ліхі́, благі́; немара́льны; грэ́шны

an evil life — немара́льнае жыцьцё

an evil reputation — блага́я апі́нія

2) згу́бны, пагі́бельны

3) нешчасьлі́вы

evil days — нешчасьлі́выя дні

2.

n.

1) зло, ліха n.; грэх граху́ m.; зло́сная вы́хадка, зло́сны вы́брык; злы ўчы́нак

2) няшча́сьце n., шко́да f.; кры́ўда f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)