зло, зла, н.
1. Усё шкоднае, благое; проціл. дабро.
Рабіць з. каму-н. Адплаціць злом за дабро.
2. Бяда, няшчасце, непрыемнасць.
Знайсці віноўніка, што прычыніў такое з.
3. Прыкрасць, злосць (разм.).
З. ўзяло.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зло ср. зло;
◊ ко́рань зла — ко́рень зла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
злоII нареч. зло́сна; (сердито) сярдзі́та; (жестоко) лю́та; см. злой;
зло пошути́ть (над кем) зло́сна пажартава́ць (з каго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
злоI ср.
1. зло́, род. зла ср., лі́ха, -ха ср.; (беда) бяда́, -ды́ ж.;
наде́лать мно́го зла нарабі́ць шмат зла;
умышля́ть зло уст. заду́мваць зло;
употребля́ть во зло что́-л. злоўжыва́ць чым-не́будзь;
2. (досада, злость) злосць, род. зло́сці ж.;
◊
зло берёт злосць бярэ́;
со зла са зло́сці;
как на зло як на злосць, як на лі́ха;
зла не помнить (на ком) не злава́ць (на каго);
из двух зол выбира́ть ме́ньшее з двух ліх (бед) выбіра́ць ме́ншае (ме́ншую).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зло, ‑а, н.
1. Усё нядобрае, шкоднае, благое; проціл. дабро. [Закон] паказвае рабіць дабро і пазбягаць зла, імкнуцца да мірнага жыцця, не парушаючы спакою другіх. Алексютовіч. Уладзімір Ільіч папярэджваў аб небяспецы шавінізму, нястомна заклікаў да самай рашучай барацьбы з гэтым злом. «Полымя». // Бяда, няшчасце. Знайсці забойцу, гада-звера, Што прычыніў такое зло. Колас.
2. Разм. Пачуццё незадавальнення; злосць, гнеў. Зло ўзяло.
•••
На зло (злосць) каму — так, каб даняць, раззлаваць каго‑н., зрабіць непрыемнасць каму‑н. [Анісся] на зло [брату].. пайшла за Сяргея. Лынькоў.
Непраціўленне злу насіллем гл. непраціўленне.
Як на зло (злосць) — не ў час, не к месцу, не тады, калі трэба. Раптам зверху на яго Шухнула салома. Як на зло, сама сабой З’ехала ахапкам. Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зло н Übel n -s, -, das Böse (sub);
я не хачу́ табе́ зла ich wünsche dir nichts Böses;
сацыя́льнае зло soziáles Übel;
◊ кора́нь зла die Wúrzel des Übels;
вы́рваць зло з ко́рнем das Únkraut [Übel] mit der Wúrzel áusreißen*;
з двух зол выбіра́ць ме́ншае von zwei Übeln das kléinere wählen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зло
Том: 12, старонка: 258.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Зло. Рус., укр., балг., макед. зло, польск., в.-луж. zło, чэш., славац. zlo, славен. zlǫ̑ ’тс’, серб.-харв. зло̏ ’злая справа, няўдача, хвароба’. Ц.-слав. зло ’зло, цяжкасці’ (Міклашыч, Lex. paleosl.). Ст.-рус. зло ’зло, грэх, няшчасце’. Прасл. zъlo. Субстантываваная форма н. р. кароткага прыметніка злы (гл.) у адцягненым значэнні (параўн. дабро). Шанскі, 2, З, 93–94.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зло... (а таксама зла...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: а) зло, напрыклад: злоўжыванне; б) злы, напрыклад: злоязычны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злаве́сны, -ая, -ае.
Які прадвяшчае няшчасце, зло.
Злавесная цішыня.
Злавесныя прыметы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)