у прыназ.
1. (у каго-н.) bei (D);
вучы́цца ў каго-н. bei [von] j-m lérnen;
2. (пры наяўнасці чаго-н.) спалучэнне яго з займ. або наз. перакладаецца: 1) займ. або наз. у N:
у мяне́ ёсць ich hábe;
у мяне́ няма́ ich hábe nicht [kein];
у мяне́ не было́ кні́гі ich hátte kein Buch; 2) займ., або наз. у D:
у яго́ балі́ць галава́ der Kopf tut ihm weh;
у мяне́ ўзні́кла ідэ́я mir kam ein Gedánke;
3. (пры пазбаўленні чаго-н.) спалучэнне яго з дзеясловам «узяць» і г. д. перакладаецца пры дапамозе адпаведнага дзеяслова і займ. або наз. у D);
у дзіця́ці адабра́лі ца́цку man hat dem Kind ein Spíelzeug wéggenommen;
4. (пры абазначэнні кірунку) in (A); nach (D) (перад геаграфічнымі назвамі):
ісці́ ў вёску ins Dorf géhen*;
е́хаць у Берлі́н nach Berlín fahren*;
5. (унутр, унутры чаго-н.) in (D на пыт. «дзе?», A на пыт. «куды?»):
запіса́ць у сшы́так ins Heft schréiben*;
у газе́це in der Zéitung;
6. (пры абазначэнні часу, даты) in (D):
у сту́дзені im Jánuar;
у двана́ццаць гадзі́н разм. um zwölf Uhr;
7. (пры абазначэнні колькасці) in (D):
у пяці́ экземпля́рах in fünf Exempláren;
два разы́ ў дзень разм. zwéimal am Tág(e);
сло́ва ў сло́ва Wort für Wort;
у пача́тку am Ánfang;
у я́касці каго-н. als (N);
у дождж bei [im] Régen;
у знак сябро́ўства als Zéichen der Fréundschaft;
у адкры́тым мо́ры auf óffener See;
біць сябе́ ў гру́дзі sich an die Brust schlágen* [klópfen];
быць у адпачы́нку im [auf] Úrlaub sein