Verbum

укусі́ць

1. (раніць, прычыніць боль) béißen* vt; stéchen* vt (пра насякомае);

◊

яка́я му́ха яго́ ўкусі́ла? разм. ≅ was ist ihm in die Króne gefáhren?, wélche Laus ist ihm denn über die Léber geláufen?;

2. (надкусіць) ánbeißen* vt;

3. разм. (з’есці, паесці чаго-н.) étwas éssen*, áufessen* vt

це́ста н.

1. кул. Teig m -(e)s;

здо́бнае це́ста Bútterteig m;

слаёнае це́ста Blätterteig m;

це́ста падыхо́дзіць der Teig geht auf;

2. (густая маса чаго-н.) (téigige) Másse f -, Brei m -(e)s, -e, Schlémpe f -, -n;

◊

быць з аднаго́ це́ста ≅ (пра людзей) gléichen [éines] Schláges sein

гру́бы grob; hart, rau (цвёрды); barsch, brüsk (рэзкі); brutál (з адценнем гвалту); únwirsch (непрыветлівы);

гру́ба адказаць únwirsch ántworten;

гру́быя паво́дзіны gróbes Benéhmen;

гру́бае парушэ́нне дысцыплі́ны ein gróber Disziplinárverstoß;

гру́ба ка́жучы summárisch (агульна); ánnähernd (прыблізна); kurz gefásst (без дэталяў);

2. (пра тканіну і г. д.) grob, derb, rau

гры́мнуць

1. (загрымець) knállen vi, kráchen vi; dónnern vi, dröhnen vi (пра гром і г. д.);

2. (прагучаць) erschállen* vi (s), ertönen vi (s);

гры́мнуў арке́стр das Orchester [-´kɛ-] sétzte ein;

3. перан. (пачацца) zum Áusbruch kómmen*, áusbrechen* vi (s);

гры́мнула вайна́ разм. ein Krieg brach aus

інтэрва́л м.

1. (пра час) Intervall [-´val] n -s, -e, Zéitabstand m -(e)s, -stände; Zwíschenzeit f -, -en; Zéitspanne f -, -n;

2. муз. Intervall [-´val] n -s, -e, Tónabstand m -(e)s, -stände;

3. (адлегласць) Intervall [-´val] n -s, -e, Ábstand m -(e)s, -stände; Zwíschenraum m -(e)s, -räume

кацяло́к м.

1. (посуд) Késsel m -s, -, Topf m -es, Töpfe; Kóchgeschirr n -(e)s, -e (салдацкі);

2. (галаўны ўбор) stéifer Hut; Glócke f -, -n, Melóne f -, -n (разм.);

2. разм. (пра галаву) Kopf m -(e)s, Köpfe;

◊

у яго́ кацяло́к ва́рыць er hat Grips im Kopf

кружы́ць

1. dréhen vt, im Kreis(e) dréhen;

2. (рухацца па крузе) Kréise zíehen*, kréisen vi;

я́страб кру́жыць der Hábicht zieht Kréise;

3. (пра мяцеліцу, завею) wírbeln vi;

мяце́ліца кру́жыць der Schnéesturm wírbelt;

4. (блукаць) umhér¦irren vi (s);

гэ́та кру́жыць яму́ галаву́ das steigt ihm zu Kopf

сто́йка​^II ж.

1. вайск., спарт. Stíllstehen n -s;

2. (у гімнастыцы – становішча цела галавой уніз) Stand m -(e)s;

сто́йка на рука́х Hándstand m;

сто́йка на галаве́ Kópfstand m;

3. паляўн. Ánstand m -(e)s, - stände, Stéllung f -, -en;

зрабі́ць сто́йку (пра сабаку) stehen* vi

сутыкну́цца

1. zusámmenstoßen* vi (s); zusámmenprallen vi (s), aufeinánderprallen;

2. (сустрэцца) zusámmentreffen* vi (s), aufeinánder stóßen*; einánder begégnen (сустрэцца);

мы паві́нны бу́дзем яшчэ́ сутыкну́цца з гэ́тым wir wérden noch damít zu tun háben;

3. перан. (уступіць у супярэчнасць) aneinánder geráten*; aufeinánder stóßen, kollidíeren vi (пра інтарэсы)