напатка́ць

1. begégnen vi (s) (каго-н D); tréffen* vt; stóßen* vi (s) (што-н auf A) (натрапіць);

2. (пра гора, бяду) (be)tréffen* vt, héimsuchen vt;

яго́ напатка́ла няшча́сце ein Únglück eréilte ihn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Sakramént

n -es, -e рэл. та́інства прыча́сця

das ~ auf etw. (A) néhmen* — пакля́сціся [прысягну́ць] у чым-н.

~! — груб. каб яго́ д’я́бал пабра́ў!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wégbekommen

* vt разм.

1) адсу́нуць; устарані́ць, прыня́ць

2) праве́даць, праню́хаць (аб чым-н.)

3) пацярпе́ць

er hat éinen Schlag ~ — яго́ ўда́рылі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúdenken

* vt

1) даба́віць уяўле́ннем, прыду́маць

2) прызнача́ць, падрыхто́ўваць

díeses Geschénk ist ihm zú- gedacht wórden — гэ́ты падару́нак прызапа́шаны для яго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

feucht

сыры́, вільго́тны

~e Áugen bekómmen* — праслязі́цца

◊ er ist noch ~ hínter den Óhren — ≅ у яго́ яшчэ́ малако́ на губа́х не абсо́хла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fláckern

vi мільгаце́ць, пы́рхаць

in séinen Áugen fláckerte es — яго́ во́чы гарэ́лі [блішчэ́лі]

das Herz fláckert geráde noch — слю́ца б’е́цца ве́льмі сла́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gesínnt

a (gegen A) схі́льны, прыхі́льны (да чаго-н.); настро́ены

wie ist er ~? — які́я яго́ по́гляды [перакана́нні]?

gut ~ — добранаме́рны, з до́брымі наме́рамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kloß

m -es, Klöße

1) камя́к

2) клёцка

◊ er hat Klöße im Mund — ён гаво́рыць неразбо́рліва, у яго́ ка́ша ў ро́це

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

presume

[prɪˈzu:m]

v.

1) прыма́ць за пэ́ўнае; дапушча́ць, ду́маць, меркава́ць

2) дазваля́ць сабе́, насьме́львацца, адва́жвацца

3) злоўжыва́ць

Don't presume on a person’s good nature by borrowing (from him) every week — Не злоўжыва́й не́чыяй дабрынёю, пазыча́ючы ў яго́ штоты́дня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

arouse

[əˈraʊz]

1.

v.t.

1) будзі́ць

The noise aroused him — Го́ман разбудзі́ў яго́

2) узбуджа́ць

to arouse suspicion — узбуджа́ць, выкліка́ць падазрэ́ньне

3) пабуджа́ць, уздыма́ць

to arouse to action — пабуджа́ць да дзе́яньня

2.

v.i.

прачына́цца; прабуджа́цца, узбуджа́цца (пра пачуцьцё)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)