persist
[pərˈsɪst]
v.
1) насто́йліва, упа́рта праця́гваць
2) (in) упа́рта трыма́цца, не адступа́ць, не здава́цца; упіра́цца
He persisted in his opinion — Ён упа́рта трыма́ўся свае́ ду́мкі
3) трыва́ць; не перастава́ць існава́ць
On high mountains snow persists throughout the year — На высо́кіх гара́х сьнег ляжы́ць уве́сь год
4) сьцьвярджа́ць; каза́ць зно́ў і зно́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
verlégen
I
vt
1.
1) засуну́ць куды́-н., згубі́ць
2) адкла́дваць, перано́сіць (пасяджэнне і г.д.)
3) пераво́дзіць (у іншае месца)
4) кла́сці (цэглу, трубы)
5) перагаро́джваць (шлях)
j-m den Weg ~ — перагарадзі́ць каму-н. шлях
6) выдава́ць (кнігі)
2.
(sich)
(auf A) аддава́цца чаму́-н., стара́нна займа́цца чым-н.; захапля́цца чым-н.
sich auf Bríefmarkensammeln ~ — захапі́цца збо́рам пашто́вых ма́рак
sich aufs Bítten ~ — пача́ць упро́шваць
sich aufs Léugnen ~ — упіра́цца, насто́йліва адмаўля́ць што-н.
II
a засаро́млены, збянтэ́жаны
er wurde ~ — ён засаро́меўся [збянтэ́жыўся]
um éine Ántwort ~ sein — губля́цца ў по́шуках адка́зу
um éine Ántwort [éine Áusrede, éine Entschúldigung] nicht ~ sein — ≅ не ле́зці па сло́ва ў кішэ́нь; заўсёды мець напагато́ве адгаво́рку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)