énden

1.

vt канча́ць, зака́нчваць

2.

1.

vi канча́цца, зака́нчвацца

nicht ~ wóllen — не спыня́цца, не змаўка́ць

2) паміра́ць, кана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flee

[fli:]

1.

v., fled, fleeing, v.i.

1) уцяка́ць

2) шука́ць рату́нку

3) ху́тка ляце́ць, не́сьціся

4) прахо́дзіць, пралята́ць

life had fled — жыцьцё праляце́ла; ху́тка міна́ць; спыня́цца; зьніка́ць

2.

v.t.

пазьбяга́ць, ухіля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wéitergehen

* аддз. vi (s)

1) ісці́ дале́й, не спыня́цца

2) праця́гвацца, прадаўжа́цца, цягну́цца

so kann es nicht ~ — так больш не мо́жа цягну́цца [прадаўжа́цца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábsetzen

1.

vt

1) ста́віць (на зямлю)

2) здыма́ць (капялюш)

3) звальня́ць, здыма́ць (з пасады)

4) збыва́ць (тавар)

2.

vi рабі́ць перапы́нак, спыня́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gást|haus

n -es, -häuser, ~hof

m -(e)s, -höfe гасці́ніца, атэ́ль

im ~ ábsteigen* — спыня́цца ў гасці́ніцы [атэ́лі]

sich im ~ áufhalten* — жыць у гасці́ніцы [атэ́лі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stócken

I

vi

1) спыня́цца

das Gespräch stóckte — размо́ва спыні́лася

2) запіна́цца

3) засто́йвацца (пра кроў)

II

vi пле́снець; псава́цца; пакрыва́цца пля́мамі (ад вільгаці)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábbrechen

*

1.

vt

1) адло́мваць

2) зно́сіць

3) перарва́ць, спыні́ць

2.

vi (s)

1) адлама́цца

2) спыня́цца, абрыва́цца, канча́цца

das Gespräch brach kurz ab — размо́ва адра́зу перапыні́лася

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábsteigen

* vi (s)

1) сыхо́дзіць (уніз), зла́зіць, спуска́цца

2) (bei, in D) спыня́цца (у знаёмых, у гасцініцы)

3) зла́зіць (з каня, веласіпеда); выхо́дзіць (з аўтамашыны і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

balk

[bɔk]

1.

n.

1) перашко́да f.; замі́нка, затры́мка f.

2) грэ́бень баразны́; мяжа́ f

3) бэ́лька f.

2.

v.i.

1) упіра́цца, нараві́цца, нату́рыцца (пра каня́)

2) спыня́цца; вага́цца; хіста́цца; зьнеахво́чвацца

3.

v.t.

1) перашкаджа́ць, разла́джваць, перабіва́ць (пля́ны)

2) не скарыста́ць, прапусьці́ць (наго́ду)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufhören

vi

1) перастава́ць, спыня́цца, ско́нчвацца

es hat áufgehört zu régnen — дождж пераста́ў

2) (mit D) канча́ць (што-н.)

da hör doch éndlich auf! — ну хо́піць табе́!, спыні́ся [пераста́нь] нарэ́шце!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)