öffentlich
1.
a
1) грама́дскі, публі́чны
die ~e Méinung — грама́дская ду́мка
~e Kláge — юрыд. публі́чнае абвінава́чванне
2) дзяржа́ўны, грама́дскі, афіцыя́льны, афіцы́йны
~e Éinrichtungen — дзяржа́ўныя [грама́дскія] устано́вы
2.
adv публі́чна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Puff
I
m -(e)s, -e i Püffe штуршо́к, уда́р
Püffe áusteilen — раздава́ць кухталі́ [грымакі́]
er hat séine Püffe weg — яму́ ўжо́ даста́лася, ён сваё атрыма́ў
II
m -(e)s, -e
1) банке́тка, пу́фік
2) бу́фы (напр. у рукавоў)
III
n, m -(e)s, -e публі́чны дом
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
public
[ˈpʌblɪk]
1.
adj.
1) грама́дзкі
public affairs — грама́дзкія спра́вы
2) камуна́льны (які́ адно́сіцца да гарадзко́е гаспада́ркі)
public service — камуна́льныя паслу́гі
3) публі́чны
public library — публі́чная бібліятэ́ка
public lecture — публі́чная ле́кцыя
4) агу́льнаве́дамы; адкры́ты
The fact became public — Факт ста́ўся агу́льнаве́дамым
public protest — адкры́ты пратэ́ст
5) наро́дны, агульнанаро́дны
public ownership — агульнанаро́днае дабро́
2.
n.
лю́дзі pl. (наагу́л), наро́д -у m.; грама́дзкасьць f.; пу́бліка f.
а) to appeal to the public — апэлява́ць да грама́дзкасьці
б) in public — публі́чна, адкры́та; пры людзя́х
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
common
[ˈkɑ:mən]
1.
adj.
1) супо́льны
common interest — супо́льныя зацікаўле́ньні
2) агу́льны, агу́льнапрыня́ты
by common consent — за агу́льнай зго́дай
common knowledge — агу́льнае ве́дама
3) грама́дзкі, публі́чны
common land — грама́дзкая пасе́ка
4) звыча́йны, про́сты, паспалі́ты
common man — звыча́йны, про́сты чалаве́к
5) про́сты, грубы́
common speech — про́стая, груба́я мо́ва
6)
агу́льны
common gender — агу́льны род
common noun — агу́льны назо́ўнік
2.
n.
1) супо́льнае n.
2) звы́чайнае n.
to have nothing in common — ня мець нічо́га супо́льнага
3) агу́льнаграма́дзкая зямля́
4) про́стыя лю́дзі
5) агу́льная стало́ўка (для студэ́нтаў)
the Commons = the House of Commons — ні́жняя пала́та брыта́нскага й канады́йскага парлямэ́нту
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
óffen
1.
a
1) адкры́ты, адчы́нены
j-n mit ~en Ármen empfángen* [begrüßen] — сардэ́чна прыня́ць [сустрэ́ць] каго́-н.
mit ~em Mund dástehen* — быць разявя́кай; стая́ць, разцвіўшы рот
2) адкры́ты, шыро́кі, свабо́дны
3) адкры́ты, шчы́ры
4) адкры́ты, публі́чны
ein ~er Brief — адкры́тае пісьмо́
in ~er Ábstimmung — адкры́тым галасава́ннем
5) незаня́ты, вака́нтны
◊ ein ~er Kopf — све́тлая галава́
éine ~e Hand háben — быць шчо́дрым
~e Türen éinrennen* — лама́цца [бі́цца] у адчы́неныя дзве́ры
mit ~em Visíer — з адкры́тым забра́лам, адкры́та
2.
adv
1) адкры́та
~ bléiben* — застава́цца адкры́тым (пра пытанне)
~ hálten* — пакіда́ць [трыма́ць] адчы́неным пакіда́ць, захо́ўваць (вакантным месца); пакіда́ць за сабо́й пра́ва
~ lássen* — пакіда́ць адкры́тым [нявы́рашаным] (пытанне); пакіда́ць адчы́неным (акно)
~ stéhen* — быць адчы́неным [адкры́тым]
die Wahl steht Íhnen ~ — Вам дае́цца пра́ва выбіра́ць
es steht ihm ~ zu géhen óder zu bléiben — ён мо́жа пайсці́ ці заста́цца
2) адкры́та, шчы́ра
~ geságt — шчы́ра ка́жучы
~ (zutáge, zu Táge) líegen* — быць відаво́чным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)