brénnen
*
1.
vt
1) палі́ць, абпа́льваць
die Schuld brennt sein Gewíssen — віна́ му́чыць яго́ (сумле́нне)
2) падсма́жваць (каву, кофе)
3) завіва́ць (валасы)
2.vi гарэ́ць; пала́ць
líchterloh ~ — пала́ць, быць ахо́пленым по́лымем
2) пячл (пра сонца, крапіву і г.д.)
3) (vor D) перан. гарэ́ць (жаданнем і г.д.)
er brennt daráuf, es zu tun* — ён гары́ць жада́ннем зрабі́ць гэ́та
3.
vimp
es brennt! — пажа́р!, гары́м!
es brennt ihm auf der Zúnge — у яго́ язы́к свярбі́ць (нешта паведаміць)
wo brennt's denn? — што за спе́шка?
◊ was dich nicht brennt, das bláse nicht — ≅ не лезь не ў свае́ спра́вы
4.
(sich) апячы́ся
sich an etw. (D) ~ — перан. апячы́ся на чым-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
flame
[fleɪm]
1.
n.
1) по́лымя n.
a bright flame — зы́ркае по́лымя
2) аго́нь, языкі́ агню́
3) запа́л -у m. (гне́ву, каха́ньня); палымя́нае пачуцьцё
4) informal прадме́т каха́ньня
my old flame — маё старо́е каха́ньне
2.
v.i.
1) пала́ць, зы́рка палі́цца; гарэ́ць (пра шчо́кі); выбуха́ць агнём, палымне́ць, зіхаце́ць; разгара́цца
Her face flamed with excitement — Твар у яе́ разгарэ́ўся ад хвалява́ньня
2) сьвяці́ць, сьвяці́цца; успалы́хваць, шуга́ць (агнём, зло́сьцю)
to flame out — рапто́ўна пераста́ць дзе́яць (пра рэакты́ўны рухаві́к)
•
- flame out
- flame up
- flame forth
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
blaze
I [bleɪz]
1.
n.
1) по́лымя n., аго́нь -ню́ m.
in a blaze — у агні́
2) бляск -у m., рэ́зкае сьвятло́
3) вы́бух -у m.
a blaze of temper — вы́бух зло́сьці
2.
v.i.
1) пала́ць, палымне́ць; гарэ́ць
2) сьвяці́цца (ад агню́, сьвятла́); зьзяць, блішчэ́ць, зіхаце́ць
3)
а) успалы́хваць, шуга́ць, загара́цца (по́лымем)
б) выбуха́ць (ад зло́сьці, ра́дасьці)
3.
v.t.
асьвятля́ць, кі́даць сьвятло́
•
- blaze away
- Go to blazes!
- the blazes
II [bleɪz]
n.
1) знак -у m., засе́чка f. (на дрэ́ве)
2) бе́лая пля́мка (на ло́бе жывёлы)
III [bleɪz]
v.t.
разгалаша́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)